Pomnikowe drzewa w Szklarskiej Porębie cz. I.

Szklarska Poręba jest znaną miejscowością w powiecie jeleniogórskim, położoną na stokach Karkonoszy i Grzbiecie Wysokim Gór Izerskich. Jest największym ośrodkiem sportów zimowych w polskich Sudetach, z nartostradami na zboczu Szrenicy oraz trasami biegowymi w Jakuszycach. W mieście podtrzymuje się jeszcze tradycje szklarskie, od których miasto przejęło nazwę; zbieracze minerałów mogą zapoznać się z ekspozycjami Muzeum Mineralogicznego, Muzeum Ziemi „JUNA” i Starej Chaty Walońskiej.

Gęsta sieć szlaków turystycznych i rowerowych pozwala zapoznać z atrakcjami miasta i okolic, szczególnie interesujący jest Szlak Waloński (z 15 kolorowymi tablicami) oprowadzający po dolnej części Szklarskiej Poręby. Drugim punktem tego szlaku jest sędziwa lipa drobnolistna zwana Lipą Sądową lub Grubą.

Drzewo znajduje się na krańcu parkingu przy ul. Piastowskiej, naprzeciw skrzyżowania z ul. Orla Skała.

Obwód mocno doświadczonej już lipy wynosi 660 cm, pień posiada liczne dziuple.

Kilkaset metrów wyżej, przy budynku Piastowska 20 rośnie druga pomnikowa lipa drobnolistna.

Drzewo w dobrej kondycji zdrowotnej posiada pień o obwodzie 400 cm, wysokość 20 m.

Dwie pomnikowe lipy szerokolistne rosną na tyłach „Szamanówki” przy ul. 11 Listopada 24 a, budynku o ciekawej historii, opisywanym jako najstarszy w mieście.

Drzewa wysokie na 25 metrów, posiadają pnie o obwodach 370 i 405 cm.

Przenieśmy się teraz na ulicę Kilińskiego, tam przed wejściem do Muzeum Mineralogicznego, stoją skamieniałe pnie drzew Dadoxylon, które rosły około 300 milionów lat temu.

Kilkadziesiąt metrów poniżej, przy ulicy, rośnie pomnikowy buk pospolity o obwodzie 425 cm i wysokości 27 metrów.

W głębi posesji, w zadrzewieniu kryje się okazała jodła grecka, pierwsza z dwóch pomnikowych jodeł w Szklarskiej Porębie.

Jest rzadko spotykanym w Polsce drzewem, w rejestrze dolnośląskich pomników przyrody figurują tylko 3 egzemplarze jodły greckiej (trzecia rośnie w Żarowie).

Okaz ma 24 m wysokości, obwód w pierśnicy 300 cm.

W drugiej części opiszę pomnikowe drzewa rosnące przy siedzibie Nadleśnictwa oraz w północno – zachodniej części miasta.

Park w Bukowcu.

Klasycystyczny pałac w Bukowcu powstał w latach 1790 – 1800 r. na miejscu renesansowego dworu. W tym samym czasie (1795 – 1815) założony został park, reprezentujący różne formy ogrodu angielskiego, z licznymi stawami oraz budowlami ogrodowymi ( Opactwo, sztuczne ruiny zameczku Kesselburg, Świątynia Ateny, Rzymski amfiteatr).

Wśród rezydencji z Kotliny Jeleniogórskiej jest to najwcześniejsze, najbardziej rozległe założenie pałacowo – parkowe, obejmujące obecnie obszar ok. 268 ha.

Na terenie parku doliczyć się można dziesiątek sędziwych drzew różnych gatunków, z których najbardziej okazale prezentują się buki i dęby. Ochroną pomnikową objęto tylko (!) dwa dęby szypułkowe, możliwe że po toczącej się obecnie inwentaryzacji drzewostanu, pomników przyrody przybędzie. Pierwszy z pomnikowych dębów stoi ok.150 m od pałacu, przy alei spacerowej nad stawem Długim (Środkowym).

Wymiary drzewa : obwód 567 cm, wysokość 30 metrów. Brak tabliczki.

Drugi dąb rośnie przy mniejszym Stawie Szczupakowym (Zachodnim); ujrzymy go stojąc przy pierwszym i spoglądając w kierunku asfaltowej drogi.

Pień oznaczony tabliczką ma w pierśnicy 476 cm, wysokość drzewa 30 metrów.

Jak wspomniałem wcześniej, na terenie parku rośnie wiele pomnikowych rozmiarów dębów, np. ten przy Świątyni Ateny.

Na tyłach Świątyni, nieco na lewo, okazały choć mocno zniszczony dąb.

Kilka innych, rosnących bliżej stawów dębów.

Największe wrażenie zrobiła na mnie ta grupa sędziwych drzew.

Obwód jednego z nich (oznaczony numerem 275), grubo przekracza 500 cm.

Warto wspomnieć o istnieniu ambitnej koncepcji rewitalizacji założenia pałacowo – parkowego w Bukowcu, realizowanego przez Fundację Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej we współpracy ze Związkiem Gmin Karkonoskich. Patrząc na dotychczasowe osiągnięcia, widać dużą szansę powodzenia.