Bluszcz Kolejarzy w Zebrzydowej.

Zebrzydowa (gmina Nowogrodziec) jest dużą wsią o charakterze rolniczo – przemysłowym na południowym krańcu Borów Dolnośląskich. Stacja PKP w Zebrzydowej  stanowiła niegdyś ważny węzeł kolejowy, przy którym krzyżowały się linie z Bolesławca do Węglińca i Zgorzelca oraz z Jeleniej Góry przez Lwówek Śl. Po zlikwidowaniu części połączeń, ruch pasażerski odbywa się obecnie w kierunku wschód – zachód. Nawet jeśli nie korzystamy z komunikacji kolejowej, warto odwiedzić stację w Zebrzydowej. Rośnie tam uważany za najstarszy w Polsce bluszcz pospolity zwany Bluszczem Kolejarzy.

Bluszcz o formie wielopiennej gęsto oplata dawną wieżę ciśnień.

GPS N 51°15′15.47″ , E 15°23′25.96″

Obwód najgrubszego pnia Bluszczu Kolejarzy sięga 60 cm, wiek ocenia się na 120 – 150 lat.

Bluszcz Kolejarzy jest od 1992 r. pomnikiem przyrody, oznaczonym stosowną tabliczką.

W Zebrzydowej przy nieistniejącym już dworze, znajduje się interesujący park z pomnikowymi drzewami, który opiszę w następnym artykule.

Pomnikowe drzewa przy wapiennikach w Stanisławowie.

Stanisławów jest niewielką wioską położoną w granicach Parku Krajobrazowego Chełmy. Miłośników tajemniczych budowli przyciągają tu ruiny poniemieckiej radiostacji, pozostałych wspaniałe widoki jakie roztaczają się ze zboczy Rosochy ( 465 m.n.p.m. ), na których ową radiostację posadowiono.

Przez wieś przechodzą dwa znakowane szlaki turystyczne, które prowadzą do opisanego wcześniej pomnika przyrody nieożywionej „Wapień niecki Leszczyny„. Szlaki wiodą przez kompleksy leśne porośnięte lasem mieszanym, obfitujące w pomnikowe drzewa. Proponuję do kamieniołomów wapienia maszerować niebieskim szlakiem, a do Stanisławowa wracać czerwonym, mniej stromym podejściem. No to w drogę !

W okolicach placu zabaw znajdujemy niebieski szlak, na początku łąkami, po 800 metrach wchodzimy do lasu, mijamy pomnikową lipę ( 365 cm ) oraz dalej kilka pomnikowych buków ( niestety są nieoznakowane tabliczkami ). Spacerując, miniemy po lewej stronie dwa rosnące obok siebie pomnikowe buki.

Mniejszy ma 200 cm w pierśnicy, większy 340 cm, wysokość odpowiednio 25 i 30 metrów.

Następnie szlak niebieski łączy się z czerwonym, biegnie razem dalej ( pomnikowe buki ). W miejscu gdzie szlak niebieski skręca w kierunku wapiennika, warto zwrócić uwagę na porośnięte bluszczem drzewa. Część z nich objęto ochroną pomnikową.

Jeden z bluszczy ma nietypowy, kosmaty pień.

W miejscu ( widocznym na zdjęciu powyżej ) gdzie spotykają się szlaki czerwony, czarny oraz kończy się niebieski którym przyszliśmy, ma początek pomnikowy szpaler 38 modrzewi.

Drzewa w szpalerze mają grubość od 60 – 115 cm, idąc wzdłuż niego dotrzemy w okolice wapiennika.

W tym samym oddziale leśnym (64b) można odnaleźć szpaler 14 daglezji, o obwodach 160 – 230 cm. Po zwiedzeniu nieczynnych kamieniołomów można wrócić czerwonym szlakiem do Stanisławowa lub kontynuować wycieczkę do Leszczyny ( tam pomnik przyrody nieożywionej ” Ciche Szczęście ” ).