Stanowisko chronionego krasnorostu na zboczu Ślęży.

Wyrastająca na prawie 500 m ponad otaczające ją równiny Ślęża (718 m), stanowi wyraźny akcent w krajobrazie Pogórza Sudeckiego. Mimo wczesnego zasiedlenia okolic Masywu Ślęży i czynnej wielowiekowej eksploatacji rolniczej i przemysłowej, znaleźć można wiele cennych przyrodniczo obszarów. Dla ich ochrony utworzono w 1988 r. Ślężański Park Krajobrazowy o pow. ponad 8,5 tys. ha.

Na terenie Parku znajdują się następujące rezerwaty : Góra Ślęża – rezerwat krajobrazowo – geologiczno – archeologiczny, Góra Radunia – rezerwat krajobrazowo – geologiczny, Łąka Sulistrowicka – rezerwat florystyczny, Skalna – rezerwat geologiczno – krajobrazowy oraz Będkowice – rezerwat archeologiczny.

Do największych ciekawostek florystycznych Ślęży, należy stanowisko ściśle chronionego krasnorostu Hildenbrandii rzecznej (Hildenbrandia rivularis). Ustanowiony pomnikiem przyrody już 1967 r. 100 metrowy odcinek strumienia spływa z północno – wschodniego zbocza Ślęży. Dojście leśnym duktem odchodzącym od asfaltowej drogi Sobótka – Sady i dalej na Przełęcz Tąpadła (trzecia droga gruntowa liczona od dużych, ogrodzonych sadów pod Sobótką)

GPS N 50°53′05.06″ , E 16°40′55.28″

Plechy krasnorostu o czerwonym zabarwieniu, porastają kamienie zanurzone w nurcie strumienia. Charakterystyczne plamy można obserwować już przy drodze przechodzącej nad strumieniem.

Posuwając się w dół lub w górę strumienia od tego miejsca, napotkamy wiele kamieni pokrytych krasnorostem. Ich ilość zależy od pory roku, stanu wody oraz intensywności ostatnich opadów. Po intensywnych ulewach plechy są ścierane przez drobny materiał skalny porywany przez wodę.

Obecność krasnorostu świadczy o dużej czystości strumienia spływającego ze stoku Ślęży. Istnieją plany rozszerzenia strefy chronionej praktycznie na całą długość potoku, od źródeł do granicy Parku Krajobrazowego.