Moje osobiste skojarzenia dotyczące Milicza zawsze związane były ze stawami i hodowlą karpia. Stawy Milickie to największy w Europie kompleks stawów hodowlanych o powierzchni wody ponad 7 tysięcy hektarów. Większa część tej powierzchni chroniona jest rezerwatem przyrody „Stawy Milickie”, wchodzącym w skład największego w Polsce „Parku Krajobrazowego Doliny Baryczy”.  Milicz zachwyci również znawców zabytkowej architektury. Jednym z ciekawszych zabytków jest kościół św. Andrzeja Boboli z 1714 r. o konstrukcji szachulcowej, jeden z sześciu tzw. „kościołów łaski”.

Średniowieczny rodowód posiada zrujnowany zamek książąt oleśnickich.

Ruiny znajdują się w parku, obok klasycystycznego pałacu z końca XVIII w. obecnie siedziby Zespołu Szkół Leśnych.

Pałac otacza rozległe założenie parkowe z wieloma okazami drzew o rozmiarach pomnikowych, głównie rodzimych dębów, buków, klonów i olch. Wart zwrócić też uwagę na egzotyczne gatunki : cypryśnika błotnego, żywotniki olbrzymie, choiny kanadyjskie.

Dziwnym zrządzeniem losu żadne z drzew parkowych nie posiada statusu pomnika przyrody, tych musimy szukać po lewej stronie drogi 439 Milicz – Sułów. Grupa 4 pomnikowych dębów znajduje się w pobliżu skrzyżowania ul. Sułowskiej z Kombatantów. Najłatwiej wypatrzyć największy w tej grupie okaz o obwodzie 668 cm.

Pozostałe rosną na poboczu drogi, na wysokości tablic oznaczających teren zabudowany oraz  granice administracyjne miasta. Obwody tych drzew przekraczają 500 cm, jeden egzemplarz jest uschnięty.

Drzewa te w sezonie letnim ciężko zauważyć i równie trudno dobrze sfotografować.     W kolejnych artykułach opiszę wybrane pomniki przyrody znajdujące się na terenie gminy Milicz.