„Kamienie na Desznie” w gminie Tuliszków (pow. turecki, wielkopolskie).

Wspomniane w tytule „Kamienie na Desznie” to jeden z trzech obiektów chronionych w formie pomnika przyrody nieożywionej w gminie Tuliszków (pow. turecki, wielkopolskie). Zlokalizowane są na terenie leśnym, administracyjnie należącym do wsi Piętno, w oddziale 173c Nadleśnictwa Turek, leśnictwo Imiełków. Do pomnikowych eratyków można trafić z drogi Piętno – Wrząca; na granicy lasu znajduje się skrzyżowanie z leśnymi drogami, przy którym rośnie pomnikowa sosna czarna. Maszerujemy, bądź jedziemy rowerem szerokim, leśnym duktem biegnącym w kierunku południowym, po ok. 1400 m skręcamy w prawo (w kierunku zachodnim) i po 160 m wyszukujemy dwóch głazów leżących kilkanaście metrów na prawo od drogi. 

GPS  N 52°00′18.4″, E 18°23′12.3″

usytuowanie Kamieni na Desznie

Obok głazów wbito drewniany kołek, a na jego górnej powierzchni przymocowano typową tabliczkę z napisem „Pomnik przyrody” i godłem.

Kamienie na Desznie w gminie Tuliszkówpomnik przyrody - Kamienie na Deszniepomnik przyrody nieożywionej - Kamienie na Desznie

„Kamienie na Desznie” to dwa głazy stanowiące niegdyś jedną całość. Obwód większego wynosi 490 cm, wysokość 80 cm; wymiary drugiego to 300 cm w obwodzie, wysokość 65 cm. Materiałem budującym oba głazy to różowy granit.

Kamienie na DeszniePaweł Lenart przed pomnikowymi głazamiKamienie na Desznie - pomiar obwoduKamienie na Desznie - zbliżenie powierzchni głazu

W pobliskiej wsi Wrząca znajduje się niezwykle ciekawy eratyk o nazwie „Głaz z wanienką”, inny głaz o obwodzie prawie 11 metrów można podziwiać w mieście Turek.

Pomnikowy głaz k. Nowej Wsi (gm. Przemęt, wielkopolskie).

Zlodowacenie północnopolskie (zwane też zlodowaceniem bałtyckim, Wisły) to najmłodsze ze zlodowaceń plejstoceńskich. Trwało od 115 tys. lat temu do 11,7 tys. lat b2k (przed rokiem 2000). Na terenie dzisiejszej Polski swoje maksimum osiągnęło ok. 24 tys. lat temu, obejmując tereny południowego krańca Pojezierza Mazurskiego, dolinę Wisły w rejonie Płocka, Niziny Wielkopolskiej. Na poniższej mapie zasięg zlodowacenia Wisły oznaczony został czerwoną, przerywaną linią. Południowa granica obszaru nasunięcia lądolodu pokrywa się z obrzeżem Pojezierzy: Lubuskiego i Leszczyńskiego.

Wycofujący się lodowiec zostawił po sobie urozmaiconą rzeźbę terenu z licznymi jeziorami rynnowymi i wzgórzami morenowymi. Dla ochrony cennego krajobrazu polodowcowego powołano m.in. Przemęcki Park Krajobrazowy. Pamiątkami po lądolodzie są też duże głazy narzutowe (eratyki, narzutniaki), przywleczone w plejstocenie ze Skandynawii. Sporej wielkości eratyk leży na terenie leśnym (oddz. 206b), niedaleko granicy Przemęckiego Parku Krajobrazowego. Do głazu najłatwiej trafić z miejscowości Nowa Wieś (gm. Przemęt). Z centrum wsi na południe odchodzi ulica Leśna, którą biegnie ścieżka rowerowa. Za ostatnimi zabudowaniami droga wchodzi w zagajnik, następnie przebiega wzdłuż pół uprawnych i za krzyżem znowu w las (ok. 1,1 km). Przy pierwszym skrzyżowaniu leśnych dróg ustawiono drogowskaz.

W rzeczywistości by odnaleźć głaz trzeba pokonać nie 50 ale 400 m do linii oddziałowej z kamiennym słupkiem.

Stąd jeszcze 30 m na południe do widocznego już z daleka głazu.

GPS N 52°00′02.1″ , E 16°12′43.4″

Obwód granitowego eratyku wynosi 900 cm, wysokość 110 cm.

Głaz jest jednym z „Zielonych Punktów Kontrolnych” o numerze 56 na trasie biegów na orientację przygotowanych przez Nadleśnictwo Kościan, Klub Sportowy Azymut Mochy i Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu