Pomniki przyrody w gminie Walim.

Walim to wieś gminna w powiecie wałbrzyskim, położona w dolinie rzeki Walimki, u podnóża najwyższego szczytu Gór Sowich – Wielkiej Sowy 1015 m n.p.m. Atrakcją przyciągającą rzesze turystów są Sztolnie Walimskie, wybudowane w czasie II wojny światowej przez jeńców wojennych i robotników przymusowych pod nadzorem hitlerowców. Są częścią szerszej inwestycji o kryptonimie „Olbrzym” („Riese”).

Na poniższej tablicy pozostałe atrakcje gminy :

W centrum wsi przy ulicy J. Kilińskiego 3 rośnie pomnikowa lipa drobnolistna.

Informacja na tabliczce (czasy piastowskie) jest mocno przesadzona. Wiek lipy oszacowano na 230 lat. Obwód pnia wynosi 540 cm, wysokość 22 m, rozpiętość korony 20 m, wysokość korony 18 m.

 

 

 

 

 

 

 

Druga pomnikowa lipa rośnie na dziedzińcu Zamku Grodno w Zagórzu Śląskim. Obwód pnia 660 cm, wysokość 18 m, rozpiętość korony 16 m, wysokość korony 15 m, szacunkowy wiek 260 lat.

Okaz opisywałem szerzej w artykule „Lipa sądowa na Zamku Grodno w Zagórzu Śląskim„.

Pomniki przyrody nieożywionej w gminie Walim reprezentują opisane w poprzednim artykule dwie formacje skalne : Sępik i Babi Kamień.

Sępik i Babi Kamień w Górach Sowich.

W odróżnieniu od bogatych w granitowe skały Karkonosze czy Rudawy Janowickie, zbudowane z gnejsów Góry Sowie nie obfitują w formy skalne. Nielicznie występujące tu skałki są na ogół niskie, ukryte w lesie, często poza znakowanymi szlakami. Z braku efektownych, pobudzających wyobraźnię kształtów, są mało znane i rzadko opisywane (duża część nie posiada nawet własnej nazwy).

Szczególnej popularności nie zyskały objęte w latach 80 – tych ochroną pomnikową dwie skałki : Sępik i Babi Kamień. Wspomniane pomnikowe formacje skalne znajdują się na południowym i zachodnim zboczu kulminacji Babi Kamień 670 m n.p.m, długiego na 6 km grzbietu rozciągającego na prawo od drogi 383 Walim – Jugowice, biegnącej wzdłuż potoku Walimka. Do skałek można się dostać wspinając się po stromym zboczu z dna doliny Walimki ( w niektórych źródłach to Walimianka ). W innym wariancie z Walimia kierujemy się na Glinno i przy ostrym zakręcie z krzyżem jedziemy prosto asfaltową drogą  do dużego gospodarstwa. Stamtąd idziemy skośnie łąką w kierunku lasu, 150 m poniżej granicy lasu odnajdziemy skałę Sępik.

GPS N 50°43′05.23″ , E 16°25′59.97″, ok. 560 m n.p.m.

Główna skałka to wyrastająca ze stoku wydłużona grzęda o długości 50 m i maksymalnej wysokości 20 m, obniżająca się kilkoma stopniami o wys 2 -4 m.

Na szczytowej powierzchni znajduje się mały kociołek wietrzeniowy o wymiarach śr. 30 cm, gł. 15 cm, powszechny na granitowych skałach, ale rzadki na skałach metamorficznych.

Zbliżenie gnejsu budującego skałkę na zdjęciu poniżej :

Do drugiej pomnikowej skałki wędrujemy leśną drogą na północ w kierunku szczytu, mijając rosnące przy dukcie okazałe buki.

W pewnym momencie musimy zejść z drogi i wspinać się stromym zboczem w kierunku szczytu. Na skraju poręby, pośród wiekowych buków zlokalizowana jest skałka Babi Kamień.

GPS N 50°43′23.59″ , E 16°25′44.49″, ok. 650 m n.p.m.

Ma kształt grzędy skalnej o długości 60 i wysokości 3 – 8 m. Poniżej skałek zalega rumowisko ostrokrawędziastych bloków skalnych.

Warto przyjrzeć się fakturze budujących ją gnejsów i migmatytów.

Na południowym zboczu, przy granicy lasu i pastwiska, ok. 160 m od szczytu, znajduje się ciekawa skałka, na niektórych mapach oznaczana jako Babi Kamień.

GPS N 50°43′22.59″ , E 16°25′55.37″

Zainteresowanych tematem sowiogórskich skałek odsyłam do artykułów Piotra Migonia publikowanych w  „Przyrodzie Sudetów” tom 7 (2004 r.)  oraz wspólnie z Agnieszką Latochą tom 8 (2005 r).