Kamieniołom marmurów na Wapniarce.

Położona w centralnej części Ziemi Kłodzkiej Wapniarka (d. Bielica) to wzgórze (532 m n.p.m.) w paśmie Krowiarek, w północno – zachodniej części Masywu Śnieżnika. Większość turystów wspina się na jej szczyt by podziwiać krajobraz z odbudowanej w 2008 r. wieży widokowej.

Mniej znaną atrakcją Wapniarki są nieczynne kamieniołomy, pozostałe po eksploatacji przeobrażonych skał wapiennych. W założonych na wschodnim zboczu góry wyrobiskach pozyskiwano marmury kalcytowe i dolomitowe, barwy głównie białej i różowej.

Wydobywany surowiec wypalany był na miejscu, a otrzymane wapno przerabiano na cenny (ze względu na zawartość magnezu) nawóz. Trzy wapienniki stoją jeszcze w pobliskim Żelaźnie, dwa (ale jeden w miarę dobrym stanie) kryją się w lesie. Prowadzi do nich, jak i do samych kamieniołomów, dobrze utwardzona droga odchodząca od głównej szosy nr 33 Kłodzko – Międzylesie.

Z tyłu za wapiennikami znajduje się duże i najmniej zarośnięte wyrobisko. Można tu obserwować wykształcenie soczewy różnych odmian wapieni krystalicznych i dolomitycznych w obrębie innych skał metamorficznych, głownie różnego rodzaju łupków.

Na końcowej ścianie dobrze widoczny zapad warstw.

W sąsiednim mocno zarośniętym już łomie, opisywana jest dostępna tylko speleologom jaskinia o dł. 11 m (wysoko na zachodniej ścianie, gdzieś po prawej stronie zdjęcia).

Otwór wlotowy innej jaskini dostępny jest przy ścieżce schodzącej po lewej stronie wyrobiska. Nie wchodziłem do niej i nie znam jej długości.

Z dna wyrobiska można obserwować bardzo strome ściany kamieniołomu.

Starsze wyrobiska, niemal całkowicie już porośnięte lasem, znajdują się pod szczytem.

Kamieniołomy na Wapniarce są drogą Rozporządzenia Nr 11 Wojewody Dolnośląskiego z dnia 8 sierpnia 2008 r. (Dz. Urz. Woj. Dol. Nr 221 z dnia 19 sierpnia 2008 r. poz. 2494) chronione jako pomnik przyrody nieożywionej.

Pomnikowe drzewa przy wapiennikach w Stanisławowie.

Stanisławów jest niewielką wioską położoną w granicach Parku Krajobrazowego Chełmy. Miłośników tajemniczych budowli przyciągają tu ruiny poniemieckiej radiostacji, pozostałych wspaniałe widoki jakie roztaczają się ze zboczy Rosochy ( 465 m.n.p.m. ), na których ową radiostację posadowiono.

Przez wieś przechodzą dwa znakowane szlaki turystyczne, które prowadzą do opisanego wcześniej pomnika przyrody nieożywionej „Wapień niecki Leszczyny„. Szlaki wiodą przez kompleksy leśne porośnięte lasem mieszanym, obfitujące w pomnikowe drzewa. Proponuję do kamieniołomów wapienia maszerować niebieskim szlakiem, a do Stanisławowa wracać czerwonym, mniej stromym podejściem. No to w drogę !

W okolicach placu zabaw znajdujemy niebieski szlak, na początku łąkami, po 800 metrach wchodzimy do lasu, mijamy pomnikową lipę ( 365 cm ) oraz dalej kilka pomnikowych buków ( niestety są nieoznakowane tabliczkami ). Spacerując, miniemy po lewej stronie dwa rosnące obok siebie pomnikowe buki.

Mniejszy ma 200 cm w pierśnicy, większy 340 cm, wysokość odpowiednio 25 i 30 metrów.

Następnie szlak niebieski łączy się z czerwonym, biegnie razem dalej ( pomnikowe buki ). W miejscu gdzie szlak niebieski skręca w kierunku wapiennika, warto zwrócić uwagę na porośnięte bluszczem drzewa. Część z nich objęto ochroną pomnikową.

Jeden z bluszczy ma nietypowy, kosmaty pień.

W miejscu ( widocznym na zdjęciu powyżej ) gdzie spotykają się szlaki czerwony, czarny oraz kończy się niebieski którym przyszliśmy, ma początek pomnikowy szpaler 38 modrzewi.

Drzewa w szpalerze mają grubość od 60 – 115 cm, idąc wzdłuż niego dotrzemy w okolice wapiennika.

W tym samym oddziale leśnym (64b) można odnaleźć szpaler 14 daglezji, o obwodach 160 – 230 cm. Po zwiedzeniu nieczynnych kamieniołomów można wrócić czerwonym szlakiem do Stanisławowa lub kontynuować wycieczkę do Leszczyny ( tam pomnik przyrody nieożywionej ” Ciche Szczęście ” ).