Głazy narzutowe w gminie Prusice.

Tereny gminy miejsko – wiejskiej Prusice leżą w środkowej części powiatu trzebnickiego, w województwie dolnośląskim. Praktycznie cały obszar gminy leży w Kotlinie Żmigrodzkiej, będącej częścią pradoliny żmigrodzko – głogowskiej związanej ze strefą zaniku lądolodu zlodowacenia środkowopolskiego. Wycofujący się lodowiec pozostawił wiele pamiątek w postaci głazów narzutowych, ale tylko jeden z nich w gminie Prusice posiada status pomnika przyrody nieożywionej. Leży na terenie prywatnym we wsi Wilkowa Wielka, w pobliżu skrzyżowania szosy do Obornik Śląskich z lokalną drogą do Wilkowej Małej.

GPS  N 51°20′45.05″, E 16°54′38.09″

Eratyk jest nieco schowany pod koroną młodego modrzewia, jednak nie utrudnia to specjalnie jego odnalezienia. Jest jednym z większych narzutniaków na opisywanym terenie, jego przybliżone wymiary to szerokość i długość ok. 3 m, wysokość ok. 1 m.

Eratyk z Wilkowej Wielkiej zbudowany jest ze skandynawskiego granitognejsu, warte uwagi są różne tekstury gnejsu.

Kilka sporej wielkości głazów narzutowych leży w Łęgowie (część Jagoszyc), są dobrze widoczne z drogi prowadzącej przez wieś.

GPS  N 51°22′35.85″, E 16°53′50.81″

Znacznej wielkości głaz narzutowy (granitognejs, wymiary ok. 7x4x1.5 m) o ciekawej petrografii, leży na polu uprawnym, ok. 400 na północ od rogu parku w Jagoszycach. Niestety, dobrze widoczny i dostępny jest tylko po okresie wegetacyjnym.

GPS  N 51°22′49.85″, E 16°54′40.41″

Raczej niewielkich rozmiarów jest Kamień św. Jadwigi, leżący przy drodze gruntowej ze Świerzowa do Piekar. Wgłębienie w górnej części głazu uznawane jest za odcisk stopy św. Jadwigi.

GPS  N 51°20′09.92″, E 16°57′10.91″

Większy eratyk leży obok tablicy z historią Świerzowa, przy głównej drodze prowadzącej przez wieś.

Pomnikowe głazy narzutowe w Sulęcinie (gm. Siechnice).

W Sulęcinie (gm. Siechnice), niewielkiej wiosce położonej kilkanaście kilometrów na południe od centrum Wrocławia, znajduje się jeden z największych pomnikowych eratyków na Dolnym Śląsku. Został on przetransportowany w 1923 r. z wyrobiska cegielni znajdującej się kiedyś na obszarze wrocławskiego Tarnogaju. Olbrzymi kamień ustawiono przy starej lipie, by upamiętniać miejscowe ofiary I Wojny Światowej. Stoi w pobliżu skrzyżowania dróg, naprzeciw posesji ul. Klonowa 3a. Od 1964 r. chroniony jest jako pomnik przyrody nieożywionej.

GPS N 50°59′35.44″ , E 17°08′54.10″

Wymiary granitowego głazu wynoszą 300 x 250 x 100.

Obok olbrzymiego eratyku leży kilkanaście dużo mniejszych głazów narzutowych, z których 5 posiada również status pomnika przyrody.

Wymiary tych głazów mieszczą się w przedziale od 80 x 60 x 40 do 90 x 70 x 60 cm. Zbudowane są z granitów, gnejsów i granitognejsów.

Niemniej ciekawa od samych głazów jest rosnąca obok sędziwa lipa. Poskręcana i pochylona w kierunku pomnika, jakby chciała oddać cześć poległym w I Wojnie Św. mieszkańcom Sulęcina.