Pomniki przyrody w Okmianach (gm. Chojnów, pow. legnicki).

Okmiany to duża wieś położona we wschodniej części gminy wiejskiej Chojnów i powiatu legnickiego (dolnośląskie). Zabudowania miejscowości ciągną się południkowo na długości ponad 4 km. Wieś jest dobrze skomunikowana z pozostałą częścią Dolnego Śląska – w północnej części sioła znajduje się duża stacja kolejowa, tuż obok przebiega droga krajowa 94, łącząca się kilometr dalej ze zjazdem z Autostrady A-4 (węzeł Krzywa). Przy stacji kolejowej ma swój początek czarno znakowany szlak turystyczny prowadzący do Zamku Grodziec (gm. Zagrodno). Naprzeciw stacji kolejowej zlokalizowany jest również pałac w Okmianach.

Budowlę otacza park ze starodrzewem, jednak brak tu okazów ze statusem pomnika przyrody.

W środkowej części Okmian stoi kościół parafialny (dawniej ewangelicki) p.w. Matki Bożej Różańcowej z 1771 r.

 Niedaleko kościoła, obok plebani (dom nr 63), rośnie pomnikowy jesion wyniosły „Jacek”.

GPS N 51°15′19.7″ , E 15°47′13.3″

Drzewo mierzy w obwodzie 430 cm, wysokość okazu 31 metrów. Warto zwrócić również uwagę na rosnący bliżej plebani okaz cisa i jałowca.

Okazałe jesiony rosną też w szpalerze wzdłuż północnego ogrodzenia kościoła.

Blisko południowego krańca Okmian (obok domu nr 89 i przystanku autobusowego), w szpalerze złożonym z sędziwych lip, rośnie pomnikowy okaz lipy drobnolistnej o nazwie „Trzygłowa”.

GPS N 51°14′44.2″ , E 15°46′37.6″

„Trzygłowa” mierzy w obwodzie 400 cm, wysokość drzewa 18 m, wiek z tabliczki 250 lat.

Niedaleko pomnikowej lipy znajduje się drugi w Okmianach pałac.

Przed frontową ścianą pałacu znajduje się mocno przerzedzony park. Większe założenie parkowe znajduje się na tyłach pałacu.

W drzewostanie złożonym głównie z rodzimych gatunków liściastych wyróżnia się okaz sosny wejmutki.

Pomniki przyrody w Pawlikowicach (gm. Chojnów, pow. legnicki).

Położone 8 km na południowy – wschód od Chojnowa Pawlikowice tworzą wraz z Gołocinem i Pątnowem jedno sołectwo (oficjalnie Pawlikowice – Gołocin). Do mało znanych ciekawostek historycznych Pawlikowic należą 2 krzyże pojednania (pokutne) – pomniki dawnego prawa. Pierwszy z nich (z rytem mieczyka) stoi przy szosie, na granicy wsi, drugi przy kościele w Pątnowie.

W pobliżu wspomnianego wyżej kościoła w Pątnowie (ok. 150 m na wschód) znajduje się zrujnowany pałac z końca XVIII w.

Pałac otacza zdziczały park; w drzewostanie z przewagą rodzimych gatunków liściastych wyróżniają się 3 platany klonolistne.

Na skraju parku, przy drodze gruntowej (250 m na południowy – wschód o pałacu) rośnie pomnikowy dąb „Tatar”.

GPS N 51°13’52” , E 16°00’32”

Obwód pomnikowego dębu wynosi 525 cm, wysokość 29 m, wiek z tabliczki – 350 lat. Na pniu oprócz tradycyjnej tabliczki z godłem wiszą dwa intrygujące serduszka z sentencjami w języku angielskim.

Niestety, dolna część pnia „Tatara” jest mocno uszkodzona, oprócz rozległej blizny widać pokaźną dziuplę.

Droga gruntowa odchodząca od „Tatara” obsadzona jest obustronnie sędziwymi lipami.

Pątnów - aleja lipowa

Pomnikową aleję złożoną z wiekowych dębów o nazwie „Pasterze” znajdziemy w północnej części Pawlikowic. Początek alei zlokalizowany jest za rowem z wodą obok częściowo zrujnowanych zabudowań folwarcznych.

GPS N 51°13’53” , E 15°59’21”

W tej części alei rośnie najgrubszy okaz dębu o obwodzie 560 cm.

Początkowo aleja biegnie między polami uprawnymi w kierunku północno – wschodnim, następnie skręca w kierunku południowym.

 

Wiele okazałych dębów rośnie również w remizie śródpolnej łączącej się od północy z pomnikową aleją. Pojedyncze egzemplarze sędziwych dębów znajdziemy też na łące bliżej zabudowań folwarcznych.