Sułów to urocza wieś o zabudowie małomiasteczkowej (przed II wojną światową Sułów posiadał prawa miejskie), położona 8 km od Milicza, przy drodze 439 Milicz – Żmigród. W miejscowości znajdują się liczne zabytki : barokowy pałac, dawny ratusz (obecnie Izba Regionalna), niewielkie pozostałości średniowiecznego zamku oraz dwa kościoły o konstrukcji szkieletowej. Choć obydwa otacza wiekowy drzewostan, status pomników przyrody posiadają 3 dęby szypułkowe o obwodach 574, 606, 608 cm, rosnące przy kościele śś. Piotra i Pawła (ul. Kościelna).

Na prawo od wejścia, przy dzwonnicy, rośnie potężny dąb o pniu porośniętym bluszczem.

Wewnątrz pnia znajduje się kapliczka z figurą Matki Boskiej.

Drugi pomnikowy dąb stoi pomiędzy kościołem a cmentarzem (widoczny jest na pierwszym zdjęciu).

Obok rośnie trzeci, najbardziej okazały z grupy 400 – letnich dębów.

Na pniu widoczne są wyraźne ślady żerowania larw chronionego chrząszcza – kozioroga dębosza. Gatunek preferuje dobrze nasłonecznione ponad 100 – letnie dęby; niestety zaatakowane drzewa są bardziej narażone na choroby. Występuje tu nietypowy konflikt – czy ważniejsza jest ochrona pomnika przyrody czy też siedliska chronionego owada.

Udało mi się zaobserwować i sfotografować kilka martwych osobników tego gatunku oraz jeden żywy okaz.

Pomnikami przyrody w Sułowie są również 4 sosny pospolite rosnące na Szwedzkiej Górce, opisane w poprzednim artykule.