Park Staszica w Łodzi.

Na terenie miasta Łodzi zlokalizowanych jest 39 parków miejskich (w tym 12 zabytkowych), o łącznej powierzchni ponad 500 ha. Najstarszy łódzki park – „Źródliska” został założony w 1840 r., pozostałe powstały pod koniec XIX w. i na początku XX w. Opisywany w dzisiejszym artykule park Staszica powstał w latach 1899-1901, jako czwarty w Łodzi ogród miejski. W obecnej formie posiada powierzchnię nieco ponad 4 ha, ograniczony jest ulicami: Uniwersytecką, Narutowicza, Wierzbową, Jaracza.

Nazwa parku nawiązuje do pomnika Stanisława Staszica ustawionego na skraju zadrzewienia, od strony ul. Narutowicza.

Wejścia do parku ozdobione są charakterystycznymi, betonowymi elementami dekoracyjnymi.

Drzewostan parku o przewadze drzew liściastych daje dużo cienia, miejscami panuje wręcz półmrok. Po zewnętrznych częściach parku poprowadzono proste ścieżki, obsadzone równymi rzędami drzew. Niezadrzewione połacie uformowano w formie trawników, parterów kwiatowych; jest też sadzawka o betonowych brzegach.

Ochroną pomnikową w Parku Staszica objęto 5 okazów drzew. Chyba najciekawszy jest klon jawor rosnący w pobliżu stawu.

Drzewo tuż nad ziemią rozwidla się na kilka grubych konarów.

Kilkanaście metrów obok pomnikowy rośnie klon pospolity o obwodzie pnia 310 cm.

Przy jednej z alejek rośnie buk pospolity w rzadkiej odmianie Pendula. Jego zwisające gałęzie sięgają do samej ziemi.

Obwód pnia pomnikowego buka wynosi 190 cm, wysokość drzewa 15 m.

Jeszcze jeden pomnikowy klon jawor rośnie w centralnej części parku. Jego pień o obwodzie 255 cm ukryty jest w gęstych krzakach.

W pobliżu rośnie kasztanowiec biały o statusie pomnika przyrody.

Drzewo posiada uszkodzony pień o obwodzie 225 cm, wysokość okazu to 22 m.

Pomnikami przyrody nieożywionej w Parku Staszica są 2 głazy narzutowe: granitowy o obwodzie 585 cm i gnejsowy o obwodzie 480 cm. Opiszę je dokładniej w następnym artykule.

Pomnikowe drzewa w gminie Łęczyca (łódzkie).

Gmina wiejska Łęczyca (pow. łęczycki) leży w centralnej Polsce, w północnej części województwa łódzkiego. To typowo rolnicza gmina – użytki rolne zajmują w niej aż 85% powierzchni, użytki leśne to zaledwie 6% (niewielkie lasy znajdują się jedynie w południowo – zachodniej części gminy). Wobec powyższych faktów można podejrzewać, że lista pomników przyrody będzie krótka. Ochroną pomnikową w gminie Łęczyca objęto 3 pojedyncze egzemplarze drzew oraz aleję złożoną ze 163 lip drobnolistnych.

Pierwsze pomnikowe drzewo – wiąz szypułkowy o obwodzie 464 cm i wysokości 30 m – rośnie przy ogrodzeniu kościoła pw. Marii Magdaleny w Leźnicy Małej.

GPS N 52°02′29″ , E 19°05′26″

Pomnikowa lipa drobnolistna w Topoli Królewskiej znajduje się również na terenie kościelnym. Rośnie przy ogrodzeniu świątyni pw. św. Bartłomieja i jest dobrze widoczna z drogi.

GPS N 52°04′43.7″ , E 19°11′52.5″

Drzewo posiada rozdwojony pień o obwodach 330 i 280 cm, wysokość okazu to 26 m.

W pobliskiej Topoli Szlacheckiej, obok bramy gospodarstwa nr 57, rośnie pomnikowy kasztanowiec zwyczajny o obwodzie 360 cm.

GPS N 52°05′26.6″ , E 19°12′10.7″

Niestety, kasztanowiec porażony jest inwazyjnym szkodnikiem – szrotówkiem kasztanowcowiaczkiem. Larwy tego motyla żerując bardzo osłabiają drzewo, powodując nawet jego obumieranie. Zostawiają charakterystyczne plamy na liściach.

Pomnikowa aleja lipowa położona jest przy drodze gminnej nr 312309, na odcinku od DK 60 do przysiółka Gawrony – Majątek.

GPS N 52°06′31″ , E 19°14′25″ (początek)

Aleję tworzy ponad 160 drzew z gatunku lipa drobnolistna o obwodach pni mierzonych na wysokości pierśnicy : 147 – 283 cm.

Pomniki przyrody w mieście Łęczyca opisałem w poprzednim artykule.