Park Wrocławski w Lubinie.

Park Wrocławski w Lubinie to 14,5 ha zieleni urządzonej położonej niemal w centrum miasta. Został założony w XIX w. (otaczał wówczas rozebrany w 1954 r. pałac Wirtenbergów), poszerzony w latach 70 – tych XX w. W ostatnich latach został poddany gruntownej rewitalizacji: postawiono liczne woliery z egzotycznymi ptakami, utworzono dinopark, Mini Zoo, place zabaw dla dzieci. To niewątpliwie jedno z najciekawszych miejsc spacerowych w Lubinie, z największą ilością (16 okazów) pomnikowych drzew w mieście.

Teren Parku Wrocławskiego jest ogrodzony, monitorowany, czynny 7 dni w tygodniu, od godz. 7:00 do zmierzchu. Zmotoryzowani turyści mogą zostawić auto na parkingu pobliskiego Tesco i wejść do parku bramą zlokalizowaną na rogu ulic Wrocławskiej i I. Paderewskiego. Wstęp do parku jest darmowy.

Tuż za bramą rośnie najokazalsze drzewo w Parku Wrocławskim – pomnikowy platan klonolistny o obwodzie 490 cm.

Na prawo od wejścia stoi tablica z planem parku. Szkoda, że nie naniesiono na nim lokalizacji pomnikowych drzew – niektóre są dość trudne do odnalezienia, ponadto nie wszystkie posiadają stosowne tabliczki.

Spacerują alejką poprowadzoną wzdłuż ul. Wrocławskiej z pewnością zwrócimy uwagę na nietypowo wygięty pień buka – pomnika przyrody o obwodzie 200 cm.

Obok, po drugiej stronie alejki, drugi pomnikowy okaz buka pospolitego o obwodzie 275 cm.

Tuż za wygiętym bukiem rośnie również pomnikowa robinia biała o obwodzie 340 cm.

Idąc dalej mijamy pomnikowy okaz grabu pospolitego o obwodzie 295 cm.

Przy ostrym zakręcie alejki rośnie pomnikowy dąb szypułkowy (obwód pnia 260 cm).

W pobliżu, przy wolierze z bażantami znajdziemy dwie pomnikowe lipy szerokolistne o obwodach 295 i 355 cm.

Południowo – wschodnia część parku to Strefa Dinozaurów – kilkanaście naturalnej wielkości modeli prehistorycznych gadów.

Widoczne za tyranozaurem zadrzewienie najbardziej przypomina naturalny las łęgowy.

W drzewostanie dominują kępy olszy czarnej oraz pojedyncze okazy sędziwych wierzb. Dwie wierzby kruche o obwodach 360 i 280 cm posiadają status pomników przyrody. Rosną na tyłach stawu, kilkadziesiąt metrów za tyranozaurem.

W pobliżu znajduje się jeszcze pomnikowa kępa olszy czarnej o obwodzie 500 cm (mierzona u podstawy pnia). Dobrze widoczna jest z alejki biegnącej przy stawie.

Ciekawą koronę posiada pomnikowa olsza czarna o obwodzie 131 cm.

W pobliżu rośnie druga wielopniowa olsza czarna o obwodach poszczególnych pni 110 – 140 cm.

Przy wolierze z bocianami rośnie pomnikowa topola czarna o obwodzie 290 cm.

Pomnikowa lipa szerokolistna o obwodzie 300 cm rośnie przy ogrodzeniu placu zabaw.

W następnym artykule opiszę Park Leśny w Lubinie, położony w południowej części miasta, na Osiedlu „Przylesie”.

Pomniki przyrody w centrum Lubina.

Murowane fortyfikacje obronne miasta Lubina powstały w latach 1348 – 1358 w miejscu wcześniejszych obwałowań drewniano – ziemnych. Pierścień murów miejskich wzmacniało 15 prostokątnych baszt oraz 3 bramy: Głogowska, Ścinawska i Wrocławska, zwana również Legnicką; ponadto podwójne a miejscami nawet potrójne fosy. Rozwój technik wojskowych (a w szczególności artylerii) zatracał sens istnienia tego typu umocnień, nieremontowane mury podlegały rozbiórce, a fosy zostały zasypane. Niemniej z dawnego przebiegu zachowało się do czasów współczesnych ok. 70% murów miejskich, wpisanych na listę zabytków Lubina. Miejsce dawnych fos zamieniono na tereny zielone (planty), obecnie to parki miejskie z wieloma drzewami o statusie pomników przyrody.

Spacer po obwodzie historycznego centrum Lubina można rozpocząć przy Skwerze im. J. Wyżykowskiego. To ważna postać w powojennej historii miasta, odkrywca bogatych złóż rud miedzi w Lubinie i okolicach.

Rosnąca w pobliżu ul. Mieszka I lipa szerokolistna o obwodzie pnia 295 cm jest pomnikiem przyrody.

W pobliskim Parku im J. Piłsudskiego rosną 2 pomnikowe drzewa – klon jawor i jesion wyniosły. Klon jawor posiada pień o obwodzie 320 cm.

Pomnikowy jesion o obwodzie 315 cm rośnie bliżej pomnika Piłsudskiego.

Spacerując alejką wzdłuż murów miejskich dojdziemy do placu zabaw i fontanny.

Przechodzimy na wewnętrzną stronę murów i kierujemy się do pobliskiej baszty Bramy Głogowskiej.

Dalszy dobrze zachowany odcinek miejskich fortyfikacji znajduje się w pobliżu kościoła MB Częstochowskiej. Charakterystyczna jest tu baszta narożna (ul. Kołłątaja).

Tuż za nią rośnie pomnikowy platan klonolistny o obwodzie 375 cm.

Ciekawostką dendrologiczną Parku Kopernika jest klon jawor w odmianie purpurowej. Obwód pomnikowego okazu wynosi 221 cm.

Przy fontannie rośnie pomnikowy grab pospolity o obwodzie 250 cm (do niedawna rosły tu 2 okazy).

Kolejnym pomnikiem przyrody w Parku Kopernika jest klon jawor o obwodzie 240 cm.

Ciekawie uformowany został okaz buka rosnącego tuż przy murze.

Nad Parkiem Kopernika góruje wysoka dzwonnica (kampanila), to nadbudowana w końcu XV w. baszta murów obronnych. Łączy się z kościołem krytym gankiem.

Z kościoła wędrujemy do rynku w centrum którego stoi ratusz z 1768 r. Nad portalem wejściowym wmurowano przedwojenny herb miasta.

Idąc dalej odchodzącą od rynku ul. Piastowską dotrzemy w okolice opisanego w poprzednim wpisie Wzgórza Zamkowego.

Więcej informacji i zdjęć w artykule „Pomnikowa aleja kasztanowcowa w Lubinie„.