Pomnikowy dąb „Bartek” z Kotwasic (gm. Malanów, wielkopolskie).

Województwo wielkopolskie na tle innych regionów Polski wyróżnia się ogromną ilością pomnikowych dębów. Niekwestionowaną sławą cieszą się słynne dęby rogalińskie – największe w Europie skupisko pomnikowych dębów. Dąb „Rus” rosnący w rogalińskim parku może się pochwalić imponującym obwodem 938 cm i jest najgrubszym dębem Wielkopolski. Drugi pod względem rozmiaru pnia dąb szypułkowy w województwie wielkopolskim zlokalizowany jest w zachodniej części wsi Kotwasice (pow. turecki, gm. Malanów), obok posesji 135. Drzewo nosi imię „Bartek” i mimo wyjątkowo majestatycznej sylwetki należy do mało znanych dębów o rekordowych obwodach pierśnicowych. 

GPS N 51°58′35.1″, E 18°20′28.7″

dąb Bartek na skraju wsi Kotwasicedąb Bartek przy budynku Kotwasice 135dąb Bartek z Kotwasic - widok od strony północnejKotwasice - dąb Bartek od strony posesji

Nazwa kotwasickiego okazu „Bartek” nawiązuje do najsłynniejszego polskiego dębu z Zagnańska, wbrew pozorom drzewa te łączy wiele podobieństw. „Bartek” z Kotwasic charakteryzuje się krótkim, masywnym pniem, z którego na wysokości kilku metrów wyrastają mocarne konary.

dąb Bartek z Kotwasic od strony południowejpień dębu Bartek z Kotwasic od strony południowejpomnikowy dąb Bartek z Kotwasicdąb Bartek z Kotwasic

Kotwasice - pień dębu Bartek

Paweł Lenart obok dębu Bartek z Kotwasic

Status pomnika przyrody opisywany dąb uzyskał już w 1957 r. na mocy Orzeczenia nr 417 Prezydium WRN z 30.05.1957 r. Co ciekawe w dokumencie tym określono jego gatunek jako dąb bezszypułkowy! Błąd ten powielono w Uchwale nr III/18/2018 Rady Gminy Malanów z dnia 20 grudnia 2018 r. powołując do ochrony pomnikowej również dąb bezszypułkowy! Jednak już nawet pobieżna analiza wyglądu liści i owoców pozwala bezsprzecznie stwierdzić, iż mamy do czynienia z dębem szypułkowym.

liście i szypułki dębu Bartek z Kotwasic

Pomiar obwodu dokonany przez Pawła Lenarta  i udokumentowany fotograficznie przez autora tego artykułu wyniósł aż 888 cm (wrzesień 2021 r.). Wysokość drzewa to 25 metrów, szacunkowy wiek – 450 lat. „Bartek” charakteryzuje się bardzo szybkim przyrostem: w 1957 r. jego obwód wynosił 535 cm, w 2006 r. już 825 cm, w 2013 r. – 844 cm, w 2016 r. – 856 cm.wyznaczenie pierśnicy przed pomiarem obwodu BartkaKotwasice - pomiar obwodu dębu Bartek

Stan zdrowotny drzewa wydaje się być zadowalający. Taki wniosek można wyciągnąć podziwiając piękną koronę z niewielką ilością posuszu. Jednak masywny konar skierowany w stronę budynku niebezpiecznie odszczepia się od pnia i grozi jego wyłamaniem. Mają temu zapobiec zastosowane podpory oraz wiązania linowe w koronie.

Kotwasice - podpora pomnikowego dębupodpora dębu Bartek z Kotwasicdąb Bartek z Kotwasic - podpora masywnego konarawiązania linowe na dębie Bartek w Kotwasicach

Od strony wschodniej na pniu drzewa widoczna jest szeroka listwa piorunowa. Ta uschnięta część drzewa zaczyna być atakowana przez grzyby, m.in. żółciaka siarkowego.

dąb Bartek z Kotwasic - pień od strony wschodniejżółciak siarkowy na uschniętym konarze dębu Bartek z Kotwasic

W 2018 r. dąb „Bartek” z Kotwasic zdobył 4. miejsce w konkursie na Drzewo Roku organizowanym przez Klub Gaja. Jego sylwetka w uproszczonej formie widnieje w centralnej części herbu gminy Malanów. Więcej informacji na temat kotwasickiego „Bartka” w artykule Pawła Lenarta: „Pomnikowy dąb szypułkowy “Bartek” w Kotwasicach„.

Pomnikowy eratyk w miejscowości Dąbie (pow. kolski, wielkopolskie).

Głazy narzutowe to duże fragmenty skalne wyrwane z podłoża i przetransportowane w plejstocenie przez lądolód skandynawski. Mają różne rozmiary i kształty oraz pochodzą z różnych stron Półwyspu Skandynawskiego i niecki Bałtyku. Czasami się zdarza, że jest możliwe w miarę dokładne ustalenie obszaru macierzystego danego narzutniaka. Głazy takie nazywane są eratykami przewodnimi i stanowią zaledwie 10% wszystkich skandynawskich głazów narzutowych. Są łatwo rozpoznawalne dzięki składowi mineralnemu oraz charakterystycznej strukturze i teksturze. Opisywany w dzisiejszym artykule głaz buduje granit rapakiwi, którego wychodnie znajdują się na Wyspach
Alandzkich (północny Bałtyk). Zlokalizowany jest na terenie leśnym w miejscowości Dąbie (ok. 2,5 km na północ od centrum miasta), na trasie ścieżki edukacyjnej „Grabina”, której początek znajduje się obok leśniczówki (ul. Leśna 9).

tablica na początku ścieżki przyrodniczej Grabina

Wyznaczona przed laty ścieżka dydaktyczna trochę zarosła, oznakowanie miejscami znika, niemniej kierując się trochę intuicją, trochę mapką ze zdjęcia powyżej oraz kolejnymi tablicami po chwili dotrzemy do wiekowego dębu.

Dąb z Kapliczką

Na pniu tego drzewa o obwodzie ok. 500 cm zawieszono kapliczkę, stąd też lokalna nazwa – Dąb z Kapliczką. Drzewo w odziomkowej części jest niemal kompletnie spróchniałe, korona jest silnie zredukowana, mimo tego dąb zadziwia wolą życia. Na drzewie zawieszono stosowną tabliczkę, na tablicy ścieżki przyrodniczej również sugeruje się ochronę ustawową tego okazu, jednak dąb ten nie figuruje w oficjalnych wykazach pomników przyrody (?!). Więcej na temat tego drzewa w artykule Pawła Lenarta: „Dąb szypułkowy z kapliczką przy ścieżce przyrodniczo-leśnej w Dąbiu„.

pień Dębu z Kapliczkątablica na trasie ścieżki przyrodniczej Grabina

Tuż przy sędziwym dębie ścieżka zakręca i po ok. 150 m znajdujemy się przy ogromnym głazie.

GPS N 52°06′21.9″, E 18°48′39.2″

Głaz narzutowy przy ścieżce dydaktycznej Grabina

pomnikowy eratyk w gminie Dąbie

Głaz jest od 1997 r. chroniony w formie pomnika przyrody nieożywionej, potwierdzeniem tego faktu jest przymocowana do kołka stosowna tabliczka.

tabliczka przy pomnikowym głazie

Obwód pomnikowego wynosi ok. 12 m, wysokość głazu wynosi około 2 m, długość 4 m, a szerokość 3,5 m.

Głaz narzutowy w Uroczysku Grabina

Głaz narzutowy przy ścieżce dydaktycznej w Uroczysku Grabina

Materiałem budującym głaz jest alandzki granit rapakiwi; ze względu na unikalną strukturę jest jednym z najłatwiejszych do makroskopowego rozpoznania eratyków przewodnich. Charakteryzuje się dużymi (5 – 20 mm) kryształami skaleni o owalnym kształcie, otoczonych szarozieloną (przy świeżym rozłamie) lub białą obwódką plagioklazową (przy zwietrzałej powierzchni). Wiek skały to około 1,6 miliarda lat. Transport lodowy narzutniaka do obecnego miejsca wyniósł ok. 900 km.

powierzchnia granitu rapakiwi

zwietrzały granit rapakiwi