Pomniki przyrody w Złotym Stoku.

Tradycje górnicze Złotego Stoku mają średniowieczne korzenie. Po raz pierwszy o złotostockich kopalniach wspomina się w dokumencie z 1325 r., szczyt rozwoju przypada na koniec XV w. Po wyczerpaniu bogatych złóż złotonośnych pozyskiwano i przerabiano rudę arsenową (złoto stanowiło cenny produkt uboczny). Ostateczny koniec górnictwa i hutnictwa w mieście to rok 1961. Niektóre z  wydrążonych sztolni udostępnione są obecnie do zwiedzania i stanowią niepospolitą, dobrze przygotowaną atrakcję turystyczną.

Poznawanie kopalni złota można również połączyć ze zwiedzaniem niedawno utworzonego Średniowiecznego Parku Techniki. Warto również odwiedzić centrum Złotego Stoku; miasteczko jest niewielkie a zabytków sporo, wszystkie dobrze opisane na tablicach wzdłuż Miejskiej Trasy Turystycznej. Idąc od kopalni i Parku Techniki w kierunku centrum, napotkamy rosnący na skwerze, przy popiersiu A. Mickiewicza pomnikowy klon jawor.

Okaz mierzy 350 cm w obwodzie, wysokość drzewa 18 metrów.

Ulicą 3 – go Maja z zabytkowymi kamienicami kierujemy się na złotostocki rynek.

Zanim jednak obejrzymy ratusz z otaczającymi go kolorowymi kamienicami, skręćmy przed samym rynkiem w prawo, do niewielkiego parku miejskiego (drugie wejście od ul. Wiejskiej). Oprócz 4 okazów drzew uhonorowanych statusem pomnika przyrody, odnajdziemy tu kilka rzadko spotykanych gatunków: miłorząb dwuklapowy, dąb wielkoowocowy, jarząb szwedzki. Latem na tle zieleni wyróżnia się pomnikowy buk pospolity w odmianie czerwonolistnej.

Obwód buka wynosi 350 cm, wysokość drzewa 16 metrów.

Na prawo od buka, na tyłach budynków przy ul. 3 – go Maja, rosną 3 pomnikowe klony jawory o obwodach 298, 314 i 361 cm.

Wracamy do rynku z ratuszem wybudowanym w 1801 r. na miejscu starszego. Otaczają go zabytkowe kamienice XV – XX w.

Nieco powyżej rynku znajduje się budynek dawnej mennicy użytkowanej od 1520 do 1621 roku.

Obok kościół górniczy p.w. Chrystusa Zbawiciela, z renesansowym portalem z 1545 roku.

Dodaj komentarz