Baz wątpienia najbardziej niedostępnym pomnikiem przyrody nieożywionej na Dolnym Śląsku są Czerwone Skałki w Górach Suchych. Znajdują się na północnym zboczu Suchawy (928 m) – drugiego po Waligórze najwyższego szczytu Gór Suchych, tym samym Gór Kamiennych. Czerwone Skałki to efektowne urwisko wulkanicznych skał o wysokości do 25 m, powstałych prawdopodobnie w wyniku osuwiska.
GPS N 50°40′52.54″ , E 16°15′52.26″
Na wierzchołek Suchawy prowadzi niebieski szlak turystyczny ze schroniska „Andrzejówka” na Przełęczy Trzech Dolin biegnący w kierunku Sokołowska.
Schodząc ze szczytu można skręcić w prawo, w zarastającą drogę prowadzącą na krawędź urwiska.
Widok na Czerwone Skałki z tego miejsca jest mocno ograniczony, jednak dalsze schodzenie w dół urwiska jest bardzo niebezpieczne. Znacznie lepsze widoki dostępne są z czerwono znakowanej ścieżki rowerowej wiodącej z „Andrzejówki”, łagodnie trawersującej zbocza Suchawy. Na wysokości Zamku Radosno, wspinamy się w kierunku widocznych poprzez rzadki las wychodni skalnych, z efektownym gołoborzem na bardzo stromym stoku.
Skały wulkaniczne budujące Czerwone Skałki to latyty – należą do skał wylewnych obojętnych (pośrednich) pod względem chemicznym, o zawartości krzemionki 55 – 60%.
Dalsze podchodzenie po stromym zboczu polecam wyłącznie doświadczonym turystom (bokiem osuwiska porośniętego młodym lasem). Widok spękanych, urwistych skał o intensywnie czerwonym zabarwieniu zapiera dech w piersiach.
Czerwone Skałki są chronione decyzją Wojewody Dolnośląskiego z 19.08.2008 r. jako pomnik przyrody nieożywionej, granicach administracyjnych gminy Mieroszów. Tym samym aktem prawnym ogłoszono pomnikiem przyrody Małpią Skałę na zboczu sąsiedniej Kostrzyny, ale o tym w następnym artykule.