Pomniki przyrody w gminie Czarny Bór (pow. wałbrzyski).

Gmina Czarny Bór (pow. wałbrzyski) należy do jednej z najmniejszych gmin w woj. dolnośląskim. Oś gminy stanowi przepływający potok Lesk oraz jego dopływ – Grzędzki Potok; wzdłuż obu strumieni ciągnie się prawie nieprzerwany łańcuch osadniczy, skupiający niemal wszystkie wsie opisywanej gminy. Niegdyś prowadził tędy ważny trakt do Mieroszowa, którego strzegły dwie warownie, obecnie w dość zaawansowanej ruinie. Lepiej zachował się zamek w Czarnym Borze, zlokalizowany w pobliżu przebiegającego obok niebieskiego szlaku.

Po zamku w Grzędach (opisywanym jako Konradów lub Wojaczów) pozostały marne resztki.

Dużym bogactwem gminy są potężne złoża melafirów eksploatowanych w kilku kopalniach. To ważny surowiec używany w budownictwie drogowym i kolejowym oraz w produkcji betonów i asfaltów, jednak jego wydobycie wiąże się ze znacznym obciążeniem dla mieszkańców i otaczającym ich krajobrazem. Niemniej południowa część gminy znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Sudetów Wałbrzyskich – obszarze o znaczących walorach przyrodniczych.

Na terenie gminy Czarny Bór znajduje się obecnie tylko jeden pomnik przyrody, jest nim okazała lipa drobnolistna. Zlokalizowana jest przy bramie wjazdowej do pałacu w Czarnym Borze (ul. Parkowa 8), pełniącego funkcję Zakładu Lecznictwa Odwykowego dla Osób Uzależnionych od Alkoholu.

Lipa mierzy w obwodzie 680 cm, wysokość drzewa 30 metrów.

Park przylegający do pałacu odznacza się dużymi walorami dendrologicznymi, jednak ze względu na przebywających w placówce pacjentów fotografowanie jest zakazane. Do niedawna w Czarnym Borze status pomnika przyrody posiadała druga lipa drobnolistna, rosnąca przy ul. Wesołej 3. Ochronę pomnikową zdjęto uchwałą Rady Gminy ze względu na utratę (!?) wartości przyrodniczych.

Lipa mierzy 415 cm w obwodzie, wysokość drzewa 28 metrów.

Wiekowy drzewostan (lipy, kasztanowce) można podziwiać na cmentarzu przykościelnym w Grzędach.

Osobliwością tutejszej zieleni cmentarnej jest „tujoklon” (tak go nazywają mieszkańcy), zrośnięty w szyi korzeniowej żywotnik i klon pospolity.

Dodaj komentarz