Bardzo rzadko zdarza mi się opisywać martwe drzewo będące pomnikiem przyrody. Najczęściej po uschnięciu pomnikowego egzemplarza, dąży się do najszybszego zniesienia ochrony ze względu na utratę wartości przyrodniczych i/lub zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego. Kolejnym krokiem jest całkowite wycięcie drzewa, bądź przycięcie go postaci kilkumetrowego kikuta, zwanego świadkiem. Szansę na powolny rozkład mają pomnikowe okazy drzew rosnące na terenach niezabudowanych, te zgodnie z Ustawą o Ochronie Przyrody (art. 40) podlegają ochronie aż do ich samoistnego, całkowitego rozpadu. Czy ogromny dąb znajdujący się w parku podworskim w miejscowości Dąbrówka, w gminie Sieradz (łódzkie) zlokalizowany jest na terenie niezabudowanym? Raczej nie – obok stoi blok mieszkalny po PGR. Zanim więc drzewo padnie pod naporem piły łańcuchowej, spróbuję opisać pomnikowy okaz i zostawić kilka zdjęć dla potomnych.

GPS N 51°32’45.6” , E 18°43’02.7”

Jeszcze 10 lat temu dąb z Dąbrówki Sieradzkiej opisywany był przez Andrzeja Webera (na stronie Rejestru Polskich Drzew Pomnikowych) jako wysokie drzewo (31 metrów), o szybkich przyrostach w obwodzie, z szeroką koroną podtrzymywaną przez dwa główne przewodniki. Autor wpisu wyrażał obawę, czy ubytek kominowy manifestujący się potężną, przelotową dziuplą nie zaburzy statyki drzewa.

Niestety, w 2020 r. wyłamał się główny konar i dąb utracił większość korony. Pozostały mniejszy przewodnik prawdopodobnie przegrał walkę o dostęp do światła słonecznego i nie był w stanie wyżywić ogromnego drzewa. W konsekwencji doszło do jego obumarcia.

Przed opisywanym dębem ustawiono tablicę poświadczającą przeprowadzenie w 2020 r. zabiegów pielęgnacyjnych na pomnikowych drzewach w gminie. Ciekawe, czy były wykonane przed, czy po katastrofie? Mogły jej zapobiec, czy tylko posprzątano skutki?

Dąb posiada (jeszcze) status pomnika przyrody na mocy Rozporządzenia Wojewody Sieradzkiego z dnia 3 lutego 1998 r. w sprawie uznania za pomnik przyrody. Jego pień został oznakowany stosowną tabliczką. Obwód drzewa na wysokości pierśnicy wynosił w 2020 r. imponujące 745 cm! Dalszy przyrost został przyhamowany śmiercią okazu.