Rawa Mazowiecka to miasto położone we wschodniej części województwa łódzkiego, jest siedzibą władz miejskich, gminnych i powiatowych. Do Rawy można wygodnie dojechać drogą ekspresową S8 Wrocław – Warszawa lub drogą krajową 72 z Łodzi. Do ciekawszych zabytków w tej miejscowości należą ruiny gotyckiego zamku książąt mazowieckich (ul. Zamkowa).
Budowę warowni na planie czworoboku ukończono pod koniec XIV w., zdobyty przez Szwedów w XVII w. (potop szwedzki) został splądrowany i wysadzony w powietrze. Prace konserwatorskie przeprowadzono po II wojnie światowej; zrekonstruowano basztę, fragment murów kurtynowych oraz odsłonięto zarys fundamentów. Obecnie budowlą opiekuje się Muzeum Ziemi Rawskiej, zwiedzanie jest bezpłatne, wejście do baszty jest możliwe w miesiącach letnich (czerwiec – wrzesień) w soboty i niedziele w godz. 11.00 – 15.00.
Pomniki przyrody w Rawie Mazowieckiej zlokalizowane są w centrum miasta. Dwa okazałe dęby szypułkowe rosną na skwerze przy Placu Piłsudskiego, obok budynku Urzędu Miasta.
GPS N 51°45’56” , E 20°15’12”
Okazy mierzą w obwodach 330 i 300 cm, wysokość drzew odpowiednio 16 i 18 metrów.
Dwa pomnikowe wiązy szypułkowe rosną w pasie drogowym ul. Mickiewicza (przy ogrodzeniu przedszkola), w pobliżu skrzyżowania z ul. Reymonta.
Wiązy mierzą w obwodach 318 i 230 cm, wysokość drzew 22 metry.
W pobliżu, przy ul. Reymonta 2, rośnie kolejny wiąz szypułkowy o statusie pomnika przyrody.
Drzewo mierzy w obwodzie 355 cm, wysokość okazu 19 metrów.
Dziękuję za artykuł. Tym razem zrobiłeś „odskok” z województwa dolnośląskiego. 🙂 Zastanawiam się nad jedną sprawą. Pokazane dęby, chociaż niewątpliwe piękne i okazałe, nie mają obwodu pierśnicowego 376cm, która jest dolną granicą do „ubiegania” się przez ten gatunek o przyznanie statusu pomnika przyrody. Znam wiele znacznie grubszych dębów, rosnących w miastach o obwodach 400, 500cm i pomimo tego nie są pomnikami przyrody. Jak myślisz, czym jest to spowodowane? Pozdrawiam. 🙂
To pierwszy wpis z serii planowanych artykułów z woj. łódzkiego (czyli z urlopu). Jeżeli chodzi obwody pomnikowych dębów to tak naprawdę nie istnieją z prawnego punktu widzenia dolne granice. Ustawa o Ochronie Przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r pomnikami przyrody definiuje te „odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary,głazy narzutowe oraz jaskinie”. Dalej w ust. 3 „Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, kryteria uznawania tworów przyrody żywej i nieożywionej za pomniki przyrody, kierując się potrzebą ochrony drzew i krzewów ze względu na ich wielkość, wiek, pokrój i znaczenie historyczne, a odnośnie tworów przyrody nieożywionej– ze względu na ich znaczenie naukowe, estetyczne i krajobrazowe”. Ale dotychczas żaden minister takiego rozporządzenia nie wydał. Ten sam problem dotyczył poprzednio obowiązującej ustawy. Z braku stosownego dokumentu niektórzy posiłkują się instrukcją kierowaną do leśników z lat 60-tych XX w. Tak naprawdę Uchwałą Rady Gminy można za akceptacją Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska ustanowić pomnikiem przyrody jakiekolwiek drzewo, uznając że jest szczególne. Niestety często jest na odwrót, gminy posiadają wiele drzew o wymiarach pomnikowych, jednak nie chcą nadawać im statusu pomnika ze względu na ew. późniejsze trudności, względnie nie wiedzą o ich istnieniu (brak inwentaryzacji przyrodniczej).
Czyli był to urlop „odskokowy” do woj. łódzkiego. 😉 Dziękuję ze szczegółowe wyjaśnienie. Przymierzam się o złożenie wniosku o ochronę pomnikową dla kilku drzew w Oławie. Trochę to jeszcze potrwa. Sam jestem ciekawy, jak władze zareagują. Pozdrawiam. 😉