Historia Bernardynów w Warcie (pow. sieradzki, łódzkie) sięga 1468 r., kiedy to wybudowano drewniany kościół i sprowadzono zakonników do miasta. Jeszcze w tym samym wieku postawiono murowana świątynię, którą gruntownie przebudowano w latach 1696 -1708 na styl barokowy i w tej formie przetrwała do naszych czasów.
Obszar wokół klasztoru otaczają tereny zielone – od strony zachodniej (ul. Klasztorna) dość skąpe, z nasadzeniami rabatowymi i nielicznymi drzewami wzdłuż ogrodzenia, od wschodu przyjmujące postać niewielkiego parku. Niektóre okazy drzew osiągnęły już odpowiedni wiek i obwód pierśnicowy, by wpisać je do szacownego grona pomników przyrody. Na mocy Rozporządzenia Wojewody Sieradzkiego z dnia 3 lutego 1998 r. ochroną pomnikową objęto tu 4 egzemplarze drzew – dwa dęby szypułkowe i dwie lipy drobnolistne. Pierwszy z pomnikowych dębów widoczny jest dobrze z ul. Klasztornej, jego korona wychyla się poza ogrodzenie.
Pień tego drzewa mierzy w obwodzie 537 cm, wysokość okazu 24 metry.
Na lewo od wejścia do kościoła, przy północnym ogrodzeniu klasztoru, rośnie pomnikowa lipa o obwodzie 424 cm i wysokości 26 metrów.
Stojąc w pobliżu opisanej wyżej lipy widać już koronę i górną część pnia drugiego pomnikowego dębu.
Okaz mierzy w obwodzie 565 cm, wysokość drzewa 25 metrów.
Rosnąca kilkanaście metrów na północ pomnikowa lipa jest wysoka na 23 metry i mierzy w obwodzie 352 cm. Dolna część pnia w sezonie wegetacyjnym jest niemal całkowicie przesłonięta przez odrośla i rosnące obok krzaki.
Pomnikowe drzewa w Warcie opisał również na swoim blogu Paweł Lenart, zapraszam do lektury tego artykułu.
