Ufundowany w II poł. XIII w. przez księcia Konrada I głogowskiego kościół pod wezwaniem św. Jadwigi jest obecnie najstarszym zachowanym zabytkiem w Zielonej Górze. Przez wieki świątynia była wielokrotnie przebudowywana, dlatego można w niej odnaleźć elementy architektoniczne w stylu gotyckim, barokowym i klasycystycznym. 7 czerwca 1992 kościół podniesiono do godności konkatedry diecezji zielonogórsko – gorzowskiej.
W promieniu niecałych 100 m od konkatedry zlokalizowane są dwa pomniki przyrody ożywionej. Łatwo je przeoczyć, bowiem nie są to drzewa. Obydwa są zimozielone, trujące i długowieczne, preferują ocienione stanowiska, są często spotykane na cmentarzach i starych parkach. Jakie zatem osobliwości przyrodnicze możemy tu odnaleźć? Pierwszy pomnik przyrody to bluszcz pospolity przyczepiony elewacji budynku sąsiadującego z kamienicą przy ul. Ciesielskiej 1.
Bluszcz szczelnie zakrywa ścianę przybudówki grubą warstwą pędów i liści, brak widocznego posuszu.
Przyziemne części pnącza zabezpieczono metalowym płotkiem, obwód odnóg wynosi 42, 30, 30 cm.
Odchylając gęstwinę liści na wysokości twarzy można zobaczyć tabliczki przyczepione do pni bluszczu.
Drugim pomnikiem przyrody sąsiadującym z konkatedrą jest cis pospolity o formie krzewiastej rosnący na skwerze przy ul. M. Kopernika, obok budynku nr 12. Status pomnika przyrody uzyskał już w 1966 r.
Cis posiada dwa główne pnie o obwodach 109, 101 cm od których w przyziemiu odrastają mniejsze odnogi; wysokość okazu 8 metrów. Korona zabezpieczona jest dwoma podporami i spięta u góry linami.
Na pniu powieszono dwie tabliczki: jedną z godłem i napisem „Pomnik Przyrody”, na drugiej umieszczono nazwę gatunkową, obwody pni, wysokość cisa i przybliżony wiek 600 – 700 lat.
Przed pomnikowym krzewem ustawiono tablicę sugerującą 800 – letni wiek cisa, który należy uznać za mało prawdopodobny. Badania naukowe ustaliły roczny przyrost na grubość tego gatunku w przedziale od 0,2 do 2,9 mm – średnio 1,4 mm. W takim układzie uzyskanie obwodu 100 cm (czyli średnicy ok. 32 cm) powinno zająć zielonogórskiemu okazowi ok. 300 – 400 lat.
