Pomniki przyrody w Tarasce (gm. Aleksandrów, łódzkie).

Taraska to otoczona lasami wieś położona w pow. piotrkowskim, w gminie Aleksandrów (łódzkie). Nierównomierna zabudowa wymusiła podział miejscowości na dwie części: Taraska Góry i Taraska Niwy; czasami wymieniana jest również Taraska Kolonia i Młyn. Walory przyrodnicze wsi oraz jej okolic zaakcentowano, ujmując je w granice Sulejowskiego Parku Krajobrazowego. W samej wsi, w części Niwy, znajduje się zgrupowanie pomników przyrody. Tworzy je 5 okazałych dębów bezszypułkowych oraz głaz narzutowy. Jadąc do Taraski od strony Dąbrowy nad Czarną, mijamy po lewej stronie 4 dęby, rosnące na skraju lasu (pierwsze drzewo ok. 250 m od zabudowań).

taraska-pomnikowe-deby

Pierwszy dąb o obwodzie 440 cm sprawia wrażenie całkowice uschniętego.

Drugi dąb bezszypułkowy o statusie pomnika przyrody mierzy w pierśnicy 340 cm. Okaz zamierający, duży posusz w koronie.

Trzeci dąb jest w dobrej kondycji zdrowotnej, obwód pnia wynosi 363 cm.

Czwarty dąb rośnie w narożniku lasu; w koronie średni posusz, obwód w pierśnicy 395 cm. Na pniu wyraźna listwa piorunowa.

Piąty okaz pomnikowego dębu bezszypułkowego rośnie ok. 50 m od drogi, przy zabudowaniach leśniczówki. Drzewo mierzy w obwodzie 420 cm.

Idąc 100 m na południe od ostatniego dębu, dotrzemy do narożnika lasu i początku leśnej drogi biegnącej na wschód, przegrodzonej szlabanem. Ok. 150 m za szlabanem, po prawej stronie drogi, leży największy głaz narzutowy o statusie pomnika przyrody w granicach Sulejowskiego Parku Krajobrazowego. Eratyk prawie w całości porośnięty jest mchem, ponadto zasłonięty krzewami, więc łatwo go przeoczyć.

GPS N 51°18’41.9” , E 19°56’19.3”

lokalizacja-glazu-w-tarasce

Pomnikowy eratyk mierzy w obwodzie ok. 740 cm; wymiary ok. 2,5 x 3 m, wysokość 0,7 m. Zbudowany z szarego gnejsu został przywleczony przez lądolód skandynawski podczas zlodowacenia środkowopolskiego (zlodowacenie Odry).

Pomnikowa lipa w Cielętnikach (gm. Dąbrowa Zielona, śląskie).

W Cielętnikach – niewielkiej wsi położonej przy granicy województwa śląskiego i łódzkiego (pow. częstochowski, śląskie) – znajduje się unikalny w skali krajowej pomnik przyrody. Rosnąca tam pomnikowa lipa drobnolistna jest najgrubszą i zarazem najstarszą przedstawicielką tego gatunku w Polsce. Potężny okaz rośnie 2 m od prezbiterium neogotyckiego kościoła parafialnego p.w. Przemienienia Pańskiego.

W nocy z 5 na 6 października 2017 r. orkan Ksawery powalił lipę na ziemię. O dalszych losach pomnikowego drzewa zadecydują dendrolodzy.

GPS N 50°53’22.8” , E 19°34’29.9”

Warto wspomnieć o tym, że Cielętniki znajdują się na trasie wielu pielgrzymek do Częstochowy (oddalonej o 40 km). Na zdjęciach poniżej odpoczywający pod lipą uczestnicy Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej.

Pień lipy mierzony na wysokości pierśnicy wynosi aż 1107 cm obwodu, jednak poniżej zwęża się i w najcieńszym miejscu liczy sobie 1084 cm (oficjalny obwód). Według oficjalnych rankingów jest obecnie najgrubszym drzewem w Polsce. Wysokość okazu ok. 30 m, wiek obliczony przez C. Pacyniaka to 550 lat.

Obok lipy ustawiono tablicę informacyjną. Treść tablicy zawiera legendę z której wynika, że opisywany okaz jest zrostem 18 posadzonych obok siebie lip. Wspomniano również o dawnych pątnikach, wierzących że kora ogromnej lipy uśmierza ból zębów.

Przy pełnej sympatii dla pomnikowej lipy w Cielętnikach należy mieć świadomość, że za kilkanaście lat utraci status najgrubszego drzewa w Polsce. Przegonią ją znacznie szybciej przyrastające na grubość olbrzymie platany klonolistne: „Olbrzym” z Chojnej lub „Konstytucyjny” z Dobrzycy. Niemniej pozostanie najgrubszym z rodzimych gatunków drzew.