Moszna – zespół pałacowo – parkowy.

Zamek w Mosznej – siedziba rodowa Tiele – Wincklerów – należy do najwspanialszych zabytkowych budowli na Opolszczyźnie. Pałac w obecnej postaci powstał po pożarze w 1896 r., który strawił częściowo barokową rezydencję. Niezwłocznie przystąpiono do przebudowy – przed końcem XIX w. powstało wschodnie skrzydło boczne wraz z oranżerią, w latach 1912 -14 dobudowane zostało skrzydło zachodnie.

Jeszcze przed pożarem przekształcono i powiększono barokowy park o cechach regularnych, nadając mu częściowo wygląd parku angielskiego (krajobrazowego). Reliktem ogrodu barokowego jest główna oś kompozycyjna. Począwszy od bramy z gladiatorami zaakcentowana jest aleją dębów czerwonych, dalej aleją kasztanowców (wzdłuż stadniny do pałacu).

Po drugiej stronie pałacu znajduje się basen, a dalej początek długiej na 400 m alei lipowej zakończonej podstawą pomnika Huberta von Tiele – Winckler. Po obu stronach alei ciągną się kanały, nad którymi przerzucono kilka uroczych mostków.

Oś kompozycyjna kończy się cmentarzykiem rodziny Tiele – Winckler.

Ozdobą parku jest wiekowy drzewostan z wieloma gatunkami egzotycznymi. Dużo wrażeń dostarczają olbrzymie dęby w wieku ok. 250 lat chronione jako pomniki przyrody.

Krótki pień oraz szeroka korona świadczą o tym, że część z nich była sadzona jako drzewo soliterowe.

Najgrubsze okazy o obwodach sięgających 550 cm rosną w alei między wschodnim skrzydłem a pałacu a stawem (ul. Zamkowa).

Jeden z pomnikowych dębów w alei rośnie za ogrodzeniem stadniny.

Dwa pomnikowe dęby o obwodach ponad 500 cm rosną przy zachodnim skrzydle pałacu.

W pobliżu, za ogrodzeniem, stoi schowany w gęstwinie zarośli kolejny dąb oznaczony tabliczką, prawdopodobnie zamierający lub martwy.

Oprócz dębów, pomnikiem przyrody jest sosna wejmutka o obwodzie 200 cm, rosnąca przy basenie.

Pomnikowy głaz narzutowy w Łambinowicach (pow. nyski, opolskie).

Łambinowice to duża wieś (siedziba gminy) w powiecie nyskim (woj. opolskie), położona na skraju Borów Niemodlińskich. To stara wieś wzmiankowana już w II poł. XIII w., jednak najważniejsze dzieje Łambinowic obejmują okres ostatnich 150 lat. W 1864 r. w sąsiedztwie wsi powstał poligon wojskowy. W późniejszych latach na terenie poligonu powstał obóz jeniecki, w którym początkowo przebywali jeńcy francuscy, następnie pojmani w okresie I i II wojny światowej.

Zmarłych chowano na na Starym Cmentarzu Jenieckim oraz w bezimiennych zbiorowych mogiłach w pobliżu obozu. Szacowana liczba jeńców zmarłych w tutejszych obozach oscyluje między 40 – 100 tys. osób, sytuuje to Łambinowice w rzędzie największych nekropolii wojennych w Europie.

Badaniem problematyki jenieckiej zajmuje się Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach – Opolu. W łambinowickiej siedzibie (Muzealna 4) znajdują się działy Zbiorów i Konserwacji oraz Edukacji i Wystaw.

Naprzeciw budynku muzeum leży pomnikowy eratyk – olbrzymi głaz , pozostałość po lądolodzie skandynawskim.

GPS N 50°32’45” , E 17°34’12”

Pomnikowy głaz (nr rej. 348) mierzy w obwodzie 1035 cm, długość 430 cm, szerokość 147 cm, wysokość 212 cm, materiał – szary granit.

Pomnikowy głaz znajduje się w parku otaczającym dawne kasyno oficerskie – obecnie to budynek Gminnego Ośrodka Kultury Sportu i Rekreacji.

Park założono na przełomie XIX i XX w., następnie przekształcono go w poł. XX w. Obecnie (wiosna 2016 r.) park przechodzi rewitalizację, dokonano nowych nasadzeń, przebudowano parkowe alejki.

Na mocy Uchwały nr XXXVII/263/2006 Rady Gminy Łambinowice z dnia 23.02.2006 r. powołano do ochrony pomnikowej 3 egzemplarze drzew – 2 dęby szypułkowe oraz tulipanowiec amerykański. Tulipanowiec rośnie w północnej części parku, obok zrujnowanego pomnika.

Okaz mierzy w obwodzie 199 cm, wysokość drzewa 16 m.

Pierwszy z pomnikowych dębów rośnie najprawdopodobniej (nie są oznakowane tabliczkami) obok budynku ośrodka kultury. Jego obwód wynosi 402 cm, wysokość 25 m.

Drugi z pomnikowych dębów (obwód 402 cm, wys. 18 m.) zlokalizowany jest przy wschodnim narożniku parku.