Złotoryjskie pomniki przyrody.

Złotoryja jest miastem powiatowym na Dolnym Śląsku, położonym na granicy Pogórza Kaczawskiego i Wysoczyzny Chojnowskiej. W mieście znajduje się wiele zabytków : romańsko – gotycki kościół Narodzenia NMP, kościół Św. Jadwigi, kościół Św. Mikołaja, spore fragmenty murów miejskich z Basztą Kowalską, Muzeum Złota w dawnej Katowni.

W Złotoryi rośnie 8 pomnikowych drzew : 3 dęby szypułkowe, 2 buki pospolite, platan klonolistny, dąb czerwony i cis pospolity. Przy każdym pomniku przyrody stoi duża tablica z opisem gatunku oraz informacją na temat wysokości, obwodu i wieku drzewa. Wszystkie połączone są Szlakiem Złotoryjskich Pomników Przyrody (więcej tutaj), którego początek znajduje się przy kościele Narodzenia NMP.

Rośnie tam otoczony płotkiem, wielopienny cis pospolity o obwodach 43,45,52,54,70,73 (wymiary wszystkich drzew i cisa wg rejestru RDOŚ).

Wysokość cisa 4.0 m, wiek ok. 100 lat.

W pobliżu Baszty Kowalskiej, przy alei Miłej, rosną 2 kolejne pomnikowe drzewa: dąb szypułkowy i platan klonolistny .

Obwód dębu 381 cm, wysokość drzewa 14 metrów, wiek ok.150 lat.

Obwód platana 426 cm, wysokość 14 metrów, rozpiętość korony 15 m, wiek ok. 150 lat.

Piękny, rozłożysty dąb czerwony rośnie przy ulicy 3 – go Maja 10 ( więcej o dębach czerwonych w artykule Szpaler dębów czerwonych k. Mirska ).

Obwód okazu 455 cm, wysokość 15 metrów, rozpiętość korony 22 metry, wiek ok.150 lat.

Kolejne pomnikowe drzewo (dąb szypułkowy) na złotoryjskim szlaku, znajduje się na Górce Mieszczańskiej.

GPS N 51°07′46.70″ , E 15°55′57.01″

Jest to najstarsze drzewo w mieście, wiek ok. 250 lat.

Obwód dębu wynosi 477 cm, wysokość 20 metrów, rozpiętość korony 20 m.

Dwa pomnikowe buki, odmiany czerwonolistnej rosną na terenie pobliskiego basenu miejskiego (ul. Legnicka 40), pierwszy przy samym wejściu na obiekt.

Pień buka ma 427 cm w obwodzie, wysokość drzewa 26 metrów, wiek ok. 180 lat.

Drugi, młodszy buk (ok. 70 lat) o obwodzie 280 cm, rośnie wewnątrz ogrodzonego obiektu.

Ostatnim drzewem na szlaku jest dąb szypułkowy, rosnący przy ruchliwym skrzyżowaniu na końcu ul. Staszica, za ogrodzeniem Ośrodka Szkolno – Wychowawczego.

Obwód dębu 417 cm, wysokość 23 metry, wiek ok. 200 lat.

Opisany Szlak Złotoryjskich Pomników Przyrody pozwala zapoznać się nie tylko z walorami przyrodniczymi miasta, lecz również z najciekawszymi zabytkami, których w Złotoryi nie brakuje.

Zabytkowy park w Sichowie (gm. Męcinka).

Sichów jest wsią w granicach Parku Krajobrazowego „Chełmy”, leżącą przy drodze 363 Złotoryja – Jawor. Znajdziemy tu szereg zabytków, m. in. romańsko – gotycki kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, z ciekawym krzyżem pojednania (pokutnym) w murze otaczającym świątynię.

Idąc od kościoła na południe mijamy stylizowaną bramę i docieramy do ruin sichowskiego pałacu. Niestety, nie jest możliwe bliższe zwiedzanie tego ciekawego zabytku, gdyż otoczony jest metalowym płotem z drutem kolczastym.

Boki frontowej części pałacu flankują pomnikowe cisy o obwodach 250 i 200 cm.

Idąc dalej obok zabudowań folwarcznych, dotrzemy do początku lipowej alei, która doprowadzi nas do najciekawszej części parku.

 

 

 

 

 

 

 

Najcenniejszym drzewem jest najgrubszy w Polsce tulipanowiec amerykański.

GPS N 51°05′39.26″ , E 16°03′11.12″

Obwód okazu wynosi 470 cm, wysokość tulipanowca 29 m.

Tulipanowce przepięknie kwitną z początkiem czerwca, jesienią można podziwiać oryginalne owoce.

Drugi tulipanowiec o obwodzie 300 cm i wysokości 28 m, rośnie pomiędzy platanem a bukiem czerwonym.

Platany o obwodach ponad 500 cm, choć nie figurują w oficjalnych spisach, z pewnością zasługują na ochronę pomnikową.

Przez park przepływa potok Gajka, idąc w górę tego strumienia zielono znakowaną ścieżką przyrodniczą, natrafimy na piękną pomnikową aleję lipową.

Przy końcu tej alei składającej się z 84 lip drobnolistnych, po lewej stronie rośnie okazały dąb szypułkowy o obwodzie 460 cm i wysokości 27 m.

30 metrów za pomnikowym dębem, kończy się aleja lipowa a zaczyna aleja kasztanowcowa.

W alei rośnie 68 kasztanowców białych, pięknie wyglądających o każdej porze roku.

Na końcu alei ścieżka ostro skręca w lewo, biegnie po krawędzi lasu, potem wspina się na punkt widokowy (Góra Krzyżowa z cmentarzykiem Richthofenów). Po zejściu w dół do ścieżki dołącza niebieski szlak turystyczny, którym dojdziemy z powrotem do parku ( po drodze sporej wielkości granitowy głaz narzutowy ).