Historia parku w Wiśniowej sięga XVI w., w późniejszych wiekach był kilkukrotnie przekomponowywany, zgodnie z panującą w danym czasie modą (relikty dawnych założeń ogrodowych można dostrzec w terenie). Obecnie największy obszar zajmuje park krajobrazowy w stylu angielskim z przełomu XVIII – XIX w., przepięknie zrewitalizowany, nieogrodzony – tym samym swobodnie dostępny do zwiedzania. Zmotoryzowani mogą zostawić pojazd na sporym parkingu poniżej kościoła (N 49°52’06.1″ , E 21°38’46.0″), stąd już tylko kilka kroków dzieli nas od czarującego fragmentu świata pełnego pomnikowych drzew (w tym słynnego „Józefa”), uroczych alejek, zabytkowych budowli.

Po wejściu do parku spacerujemy w górę aleją wysadzaną grabami. Po lewej stronie ujrzymy majestatyczną sylwetkę ogromnej, pomnikowej lipy drobnolistnej. To najgrubsze drzewo w założeniu parkowym i choć powstało ewidentnie ze zrośnięcia dwóch mniejszych okazów to można je traktować jako jednopniowe, bowiem rozgałęzia się na wysokości ponad 2,5 metra, czyli powyżej pierśnicy (130 cm).                                                                                                                                                          

Obwód pomnikowej lipy zmierzony w kwietniu 2023 r. wynosił  830 cm, wysokość drzewa 30 metrów. Niestety, lipa w miejscu łączenia jest w znacznym stopniu wypróchniała i grozi jej rozszczepienie.

Wędrujemy w górę na skraj parku, by przejść się chociaż fragmentem tzw. nowej alei grabowej. Aleja szczególnego uroku nabiera w porze jesieni, niemniej zrobiła na autorze tego artykułu olbrzymie wrażenie nawet wczesną wiosną.

Z aleją grabową sąsiaduje neoromańska kaplica grobowa z końca XIX. Zabytkowa budowla wykonana została z cegły i piaskowca, w jej podziemnej części znajduje się krypta członków rodu Mycielskich.

Poniżej kaplicy, w grupie trzech wiekowych dębów, rośnie słynny dąb szypułkowy „Józef” – Drzewo Roku 2016 i Europejskie Drzewo Roku 2017.

Najsłynniejszy pomnikowy dąb z Wiśniowej mierzy w obwodzie 690 cm, wysokość okazu 30 metrów, wiek wg. C. Pacyniaka – 455 lat. Drzewo to zostało dokładnie opisane w poprzednim wpisie, zapraszam do lektury artykułu „Dąb Józef z Wiśniowej„.

Pomiędzy dwoma pomnikowymi dębami znajduje się niewielki pagórek kryjący piwnicę lodową. W jej wnętrzu przechowywano niegdyś lód pozyskiwany z pobliskich stawów.

Obok lodowni rośnie egzemplarz dębu szypułkowego chroniony w formie pomnika przyrody już od 1954 roku. Od strony zachodniej dolny fragment pnia pozbawiony jest znacznego fragmentu kory, ubytek zainfekował grzyb powodujący postępujące wypróchnienie.

Pień o obwodzie 635 cm (w rejestrze GDOŚ 657 cm – pewnie zmierzono nieprawidłowo od strony wschodniej lub ubytek się powiększa) oznakowano jakoś wyjątkowo nisko typową tabliczką; wysokość drzewa 30 metrów, wiek wg. C. Pacyniaka to 360 lat.

Poniżej, na porośniętym trawą fragmencie parku pomiędzy opisaną wyżej lipą i dębem, rosną dwa niewielkie drzewka, przy których znajdują się nagrobki psa i kota. Czytelna jest płyta upamiętniająca psa o treści:

„NAJPIĘKNIEJSZY PIES
PANIEN MYCIELSKICH
NAJWIERNIEJSZY TOWARZYSZ
FRED
14.VIII.1893 . 24.I.1904″

Schodzimy w dolną część założenia parkowego, mijamy starą aleję grabową i na krawędzi skarpy odnajdujemy charakterystyczny okaz pomnikowego dębu z rozległą dziuplą.

Podobnie jak wszystkie pomnikowe okazy dębów został objęty ochroną w 1954 r., jego obwód wynosi 679 cm. Rozległy ubytek powstał prawdopodobnie po wypróchnieniu listwy piorunowej.

Przyszedł czas na przyjrzenie się budynkowi pałacu. Obecny wygląd zawdzięcza przebudowie dokonanej w latach 1871 – 1872, fasada parkowa przedstawia się dość skromnie, od południowej strony nad głównym wejściem do pałacu widoczny jest balkon podparty czterema kolumnami.

Dalsza trasa prowadzi wzdłuż budynków folwarcznych, przechodzimy przez budynek bramny i naszym oczom ukazuje się najgrubszy pomnikowy okaz dębu rosnący w Wiśniowej.

Drzewo rośnie na skarpie, powyżej drogi do kościoła, obok bloku mieszkalnego. Jego obwód wynosi 770 cm, wiek obliczony przez C. Pacyniaka to 454 lata.

W pobliżu zlokalizowane są jeszcze dwa pomnikowe egzemplarze dębów szypułkowych o obwodach 499 i 578 cm.

Na koniec warto jeszcze podejść w okolice kościoła, w jego otoczeniu rośnie jeden dębów papieskich – potomek słynnego, niestety przez głupotę ludzką martwego dębu „Chrobry”. Numerowane sadzonki (tu 137) zostały wyhodowane z żołędzi poświęconych przez papieża Jana Pawła II w 2004 r.