Zwykle podziwianie pomników przyrody należy do łatwych i przyjemnych zadań. Ale nie tym razem. Poznanie, opisanie i sfotografowanie tego pomnika przyrody kosztowało autora wiele trudu, potu i silnej woli. Mowa tu o Stożku Wielkim w Górach Suchych – bardzo stromym szczycie, górującym nad Unisławiem Śląskim.
Stożek Wielki 841 m.n.p.m jest pozostałością dawnego komina wulkanicznego, zbudowanego z permskich ryolitów, które przebiły iłowce i mułowce budujące podnóże szczytu.
Na wierzchołek prowadzi żółto znakowany szlak turystyczny z Unisławia Śląskiego lub z Sokołowska. Zdobywanie szczytu rozpocząłem przy węźle szlaków w pobliżu wiaduktu kolejowego w Unisławiu.
Szlak biegnie stromo po zboczach, porośniętych mieszanym lasem z przewagą drzew liściastych.
Pod szczytem na wysokości ok. 780 metrów można dojrzeć grupę powulkanicznych skałek.
Wysokość skałek wprawdzie nie przekracza kilku metrów, ale porfiry które je budują rzadko tworzą okazalsze formy skalne.
Trudy podejścia równoważą przepiękne widoki, których podziwianie ułatwia drewniana wieża widokowa na wierzchołku.
Panorama jest rozległa, przy dobrej pogodzie widać grzbiet Karkonoszy ze Śnieżką.
Stożek Wielki od 2008 r. jest chroniony jako pomnik przyrody, będący doskonałym przykładem wulkanicznej historii regionu. Na zmęczonych wędrówką turystów czeka na wierzchołku wiata noclegowa.