Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 4 grudnia 2017 r. przy uznawaniu głazów narzutowych za przyszłe pomniki przyrody za kryterium należy przyjąć ich rozmiar, skład petrograficzny lub inne cechy geologiczne, wyróżniające je na tle innych tego typu tworów w skali kraju, województwa lub gminy. Opisywany w dzisiejszym artykule eratyk zwany „Głazem z wanienką” wyróżnia się w skali kraju zarówno pokaźnym rozmiarem, jak i wyjątkowo oryginalnym wyglądem. Rzeczony narzutniak leży na polu w pobliżu wsi Wrząca (gm. Turek, wielkopolskie), ok. 500 m na południe od drogi krajowej nr 72, kilkanaście metrów od drogi gruntowej, pod koroną okazałego klonu pospolitego.
GPS N 52°01′07.4″, E 18°25′09.7″
Na miejscu znajduje się tablica, której tekst przybliża pochodzenie głazu, jego wymiary oraz legendy związane z jego nietypowym kształtem.
Obwód eratyku wynosi 8.4 m, wysokość 1.0 m, długość 3.25 m, szerokość 2 m, zagłębiony jest w gruncie na około 1 m. Materiałem budującym głaz jest drobnoziarnisty piaskowiec kwarcowy, barwy jasno-szarej, najprawdopodobniej lokalny (mioceński). Został oderwany od podłoża, a następnie przetransportowany przez plejstoceński lądolód podczas zlodowacenia środkowopolskiego (zlodowacenie Warty).
„Głaz z wanienką” lokalnie nazywany „Kamieniem z wanienką Matki Boskiej” jest chroniony od 1957 r. jako pomnik przyrody nieożywionej na mocy Orzeczenia nr 416 Prezydium WRN z 30.05.1957 r.
Cechą charakterystyczną tego głazu są unikalne zagłębienia przypominające kształtem wanienkę o długości ok. 1,2 m, szerokości ok. 0,4 m i głębokości do 18 cm, ponadto dwa mniejsze o kolistym kształcie. Boki i dna wszystkich wgłębień są bardzo równe i gładkie, bez żadnych ostrości i nierówności, po opadach przez dłuższy czas wypełnione są wodą.
Sporej wielkości eratyk znajduje się w pobliskim mieście Turek, więcej o nim w następnym artykule.