Barycz – największy prawobrzeżny dopływ Odry – to rzeka o długości 133 km, płynąca przez fragment Wielkopolski i północną część Dolnego Śląska. Obszar źródliskowy rzeki znajduje się w okolicach Ostrowa Wielkopolskiego, później płynie leniwie w kierunku zachodnim przez zabagnione tereny, mijając kolejno miejscowości: Przygodzice, Odolanów, Milicz, Sułów, Żmigród i Wąsosz. Nad Baryczą znajdują się ogromne kompleksy stawów hodowlanych (Stawy Przygodzickie, Możdżanowskie, Milickie), raj dla ptactwa wodno – błotnego. W celu ochrony unikalnego bogactwa przyrodniczego powołano największy w Polsce Park Krajobrazowy Doliny Baryczy, o powierzchni aż 870, 4 km².
Barycz uchodzi do Odry w pobliżu Wyszanowa – niewielkiej wsi w gminie Szlichtyngowa (pow. wschowski, lubuskie) – zlokalizowanej niedaleko granicy z woj. dolnośląskim. We wsi można odnaleźć ciekawe ruiny kościoła z XVI w.
Po dawnym pałacu pozostał tylko budynek bramny na terenie folwarku.
W pobliżu znajduje się zarastający park podworski, z drzewostanem złożonym głównie z rodzimych gatunków liściastych. W środkowej części parku, przy drodze biegnącej wzdłuż założenia, rośnie pomnikowa lipa szerokolistna o obwodzie 350 cm.
Lipa o podobnych rozmiarach rośnie bliżej południowej krawędzi parku.
Idąc dalej drogą za pomnikową lipą, dojdziemy do zrujnowanego mauzoleum rodziny Gilka – Bötzow.
Ze skarpy w okolicach mauzoleum można popatrzeć na rozlewiska Baryczy.
Dwa pomnikowe dęby rosną w zabagnionym terenie leśnym (oddz. 323a), po drugiej (południowej) stronie Baryczy. Do drzew najłatwiej trafić z wału przeciwpowodziowego przeciętego drogą do Świerczowa. Idziemy wałem wzdłuż szpaleru obsadzonego sędziwymi dębami aż do krańca lasu. Następnie schodzimy w dół w kierunku Baryczy i w lesie między starorzeczami szukamy 2 rosnących obok siebie dębów.
GPS N 51°41′14″ , E 16°16′29″
Pomnikowe okazy mierzą w obwodzie 417 i 376 cm. Pień jednego z dębów jest mocno uszkodzony.
Dwa pomnikowe dęby rosną na niewielkich terenach leśnych porastających prawy brzeg Odry. Pierwszy z nich rośnie na skraju zagajnika, tuż obok drogi gruntowej.
GPS N 51°40′34.5″ , E 16°15′48.7″
Obwód pomnikowego debu wynosi 364 cm, wysokość 26 m.
Drugi, znacznie okazalszy dąb, rośnie ok. 100 m na południowy – zachód od pierwszego. Jego obwód wynosi 534 cm, wysokość drzewa 29 m.
GPS N 51°40′33.2″ , E 16°15′53.5″
W pobliżu nie brakuje innych sędziwych dębów o walorach pomnikowych. Poniżej zdjęcie okazu rosnącego przy starym sadzie.
Pęknięcie wygląda jak blizna po uderzeniu pioruna.
reszta bardzo ciekawa.
Nie jest wykluczone, że pęknięcie spowodowane uderzeniem pioruna ułatwiło inwazję grzybów do wnętrza pnia i w następstwie jego próchnienie.
Konkret i piękne drzewa. 😉 Szkoda, że te dęby na zdjęciu z wału są tak mocno poprzycinane. Pozdrawiam. 😉
Całe szczęście nie żałowano środka przeciwgrzybicznego.