Charakterystyczną cechą krajobrazu okolic Kazimierza Dolnego jest występowanie dużej ilości dolin, parowów i wąwozów wypreparowanych w pokrywie lessowej. Gęstość wąwozów miejscami dochodzi do kilkunastu km/km², a miąższość lessu sięga tu nawet
30 m. Less to miękka skała o słabej odporności na erozję, ulewne deszcze oraz roztopy śniegowe na tym pagórkowatym obszarze powodują skoncentrowany przepływ wody i nasilenie procesów rzeźbotwórczych. „Korzeniowy Dół” nie jest typowym wąwozem, ale tzw. głębocznicą. To forma ukształtowania powierzchni podobna do wąwozu (wąwozy są zwykle silnie rozgałęzione) powstałą w wyniku działalności człowieka. Powstanie głębocznicy wiąże się z poprowadzeniem tędy drogi, w późniejszym czasie pogłębianiu wąwozu sprzyjały naturalne czynniki erozyjne – odsłoniły one korzenie rosnących w pobliżu drzew, stąd wzięła się nazwa tego pomnika przyrody nieożywionej. Początek „Korzeniowego Dołu” znajduje się we wschodniej części Kazimierza Dolnego (Doły), przy drodze prowadzącej do wsi Skowieszynek przez Wylągi. Płatny parking administrowany przez miasto znajduje się 100 m dalej, nawet niespieszne zwiedzanie trwa krócej niż godzinę.

GPS N 51°19′10″ , E 21°58′43″

Przed wejściem oraz obok znajdującej się kilka metrów dalej restauracji ustawiono tablice informacyjne. Ciekawe, że ustawiony znak B-1 „zakaz ruchu w obu kierunkach” nie dotyczy pojazdów rolniczych.

„Korzeniowy Dół” ma długość ok 500 m, a szerokość od kilku do kilkunastu metrów. W pionowych ścianach o wysokości kilku metrów odsłaniają się korzenie drzew i krzewów, niektóre o bardzo fantazyjnych kształtach.

Po dotarciu do końca „Korzeniowego Dołu” można kontynuować wędrówkę ścieżką dydaktyczną, względnie wrócić wąwozem do parkingu. Wbrew pozorom powrót może dostarczyć zupełnie nowych wrażeń.