Pomnikowe drzewa w Sobótce – Górce.

Dzisiaj Górka leży w granicach administracyjnych Sobótki, ale dawniej była to samodzielna wieś, o ciekawej i długiej historii. Do Górki w poł. XIII w. Augustianie przenieśli swój klasztor, pierwotnie usytuowany na szczycie Ślęży. Po kasacie zakonu w 1810 r. budowla została przebudowana, zachowując niektóre elementy pierwotnego kościoła i pałacu. Obecnie obiekt nazywany jest Zamkiem i pełni funkcje hotelowe.

Bocznego wejścia strzegą dwa kamienne, romańskie lwy.

W pobliżu rośnie okazały miłorząb dwuklapowy, o statusie pomnika przyrody.

Drzewo łatwo rozpoznać po charakterystycznych liściach.

liście miłorzębu dwuklapowego

Pień pomnikowego miłorzębu mierzy 300 cm w obwodzie.

Przy ulicy Zamkowej, na końcu której stoi Zamek, znajdują się jeszcze 3 pomnikowe drzewa. Pierwsze z nich – cyprysik nutkajski o obwodzie 162 cm, rośnie w ogrodzie przy budynku nr 8.

GPS N 50°53′14.22″ , E 16°42′34.35″

Idąc do Zamku trudno nie zauważyć ogromnego dębu, stojącego przy samej jezdni.

GPS N 50°53′13.76″ , E 16°42′36.55″

Pień oznaczonego tabliczką okazu mierzy 572 cm.

20 metrów obok, poniżej skarpy, rośnie ukryty drugi pomnikowy dąb szypułkowy o pierśnicy 458 cm.

Kilka okazałych drzew, głównie iglastych, rośnie w parku przyległym do pobliskiego ośrodka szkolno – opiekuńczego. Drzewa choć opatrzone tabliczkami nie figurują w rejestrze pomników przyrody.

Na północnym skraju parku, obok przedszkola, znajduje się grupa 3 pomnikowych dębów szypułkowych.

GPS N 50°53′38.16″ , E 16°42′30.25″

Poszczególne okazy mierzą w obwodzie 467, 464 i 382 cm.

Niedaleko, po przeciwnej stronie ul. Świdnickiej, przy mostku, rosną  dwa kolejne pomnikowe dęby szypułkowe. Obwód okazów 480 i 462 cm.

GPS N 50°53′40.46″ , E 16°42′30.55″

Sędziwy dąb o obwodzie 455 cm, rośnie przy południowym brzegu stawu przy ul. Browarnianej.

GPS N 50°53′29.24″ , E 16°42′29.95″

okazały dąb przy Stawie Browarnianym w Sobótce

Wszystkie opisane pomniki przyrody leżą na obszarze Ślężańskiego Parku Krajobrazowego. Sobótka Górka jest dobrym punktem wypadowym do zdobycia Ślęży.

Stanowisko chronionego krasnorostu na zboczu Ślęży.

Wyrastająca na prawie 500 m ponad otaczające ją równiny Ślęża (718 m), stanowi wyraźny akcent w krajobrazie Pogórza Sudeckiego. Mimo wczesnego zasiedlenia okolic Masywu Ślęży i czynnej wielowiekowej eksploatacji rolniczej i przemysłowej, znaleźć można wiele cennych przyrodniczo obszarów. Dla ich ochrony utworzono w 1988 r. Ślężański Park Krajobrazowy o pow. ponad 8,5 tys. ha.

Na terenie Parku znajdują się następujące rezerwaty : Góra Ślęża – rezerwat krajobrazowo – geologiczno – archeologiczny, Góra Radunia – rezerwat krajobrazowo – geologiczny, Łąka Sulistrowicka – rezerwat florystyczny, Skalna – rezerwat geologiczno – krajobrazowy oraz Będkowice – rezerwat archeologiczny.

Do największych ciekawostek florystycznych Ślęży, należy stanowisko ściśle chronionego krasnorostu Hildenbrandii rzecznej (Hildenbrandia rivularis). Ustanowiony pomnikiem przyrody już 1967 r. 100 metrowy odcinek strumienia spływa z północno – wschodniego zbocza Ślęży. Dojście leśnym duktem odchodzącym od asfaltowej drogi Sobótka – Sady i dalej na Przełęcz Tąpadła (trzecia droga gruntowa liczona od dużych, ogrodzonych sadów pod Sobótką)

GPS N 50°53′05.06″ , E 16°40′55.28″

Plechy krasnorostu o czerwonym zabarwieniu, porastają kamienie zanurzone w nurcie strumienia. Charakterystyczne plamy można obserwować już przy drodze przechodzącej nad strumieniem.

Posuwając się w dół lub w górę strumienia od tego miejsca, napotkamy wiele kamieni pokrytych krasnorostem. Ich ilość zależy od pory roku, stanu wody oraz intensywności ostatnich opadów. Po intensywnych ulewach plechy są ścierane przez drobny materiał skalny porywany przez wodę.

Obecność krasnorostu świadczy o dużej czystości strumienia spływającego ze stoku Ślęży. Istnieją plany rozszerzenia strefy chronionej praktycznie na całą długość potoku, od źródeł do granicy Parku Krajobrazowego.