Park – arboretum w Pawłowicach (m. Wrocław).

Park Pawłowicki zlokalizowany jest w peryferyjnej, północno – wschodniej części Wrocławia, niedaleko zjazdu z A-8 (Autostradowa Obwodnica Wrocławia) w drogę nr 98. Wjazd i parking na ogrodzony teren obiektu znajduje się od strony ul. Widawskiej. Park przylega do XIX-wiecznego pałacu – dawnej siedziby rodu Kornów – wybudowanego w stylu neorenesansowym. Obecnie zespół pałacowo – parkowy jest własnością Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu i mieści się w nim Centrum Szkolenia Ustawicznego, centrum konferencyjne, hotel i restauracja.

W parku – arboretum zgromadzono ponad 200 drzew i krzewów, głównie rodzimych gatunków. Wyznaczono również ścieżkę edukacyjną z 8 tablicami dydaktycznymi (początek od ul. Pawłowickiej). Od strony frontowej pałacu można podziwiać grupę skrzydłorzechów kaukaskich oraz piękny buk w odmianie czerwonolistnej.

Zasadnicza część parku o powierzchni 7.2 ha rozciąga się na tyłach pałacu. Na osi widokowej rośnie kilka sędziwych dębów.

Najgrubszy dąb w Parku Pawłowickim (a zarazem w całym Wrocławiu) o obwodzie 760 cm, jest jedynym (?!) tutejszym pomnikiem przyrody. Wielopienny okaz mierzy 35 m wysokości.

(23.09.2016 r.) Uchwałą nr XXVIII/568/16 Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 7 lipca 2016 r. pomnikowemu dębu nadano oficjalną nazwę „PAWEŁ”.

Na kolejnych tablicach ścieżki dydaktycznej można pogłębić wiedzę przyrodniczą;  moją uwagę skupiła oczywiście ta o pomnikach przyrody. Przy niektórych drzewach lub krzewach znajdują się mniejsze tabliczki z opisem gatunku.

Szukających romantycznych wrażeń ucieszy odremontowany monopter i mostek przy parkowym stawie.

W pawłowickim parku posadzono jeden z Dębów Papieskich, pochodzący z żołędzi (poświęconych przez Jana Pawła II) zebranych ze słynnego dębu „Chrobry„.  To niewielkie jeszcze drzewko nabrało szczególnej wartości po kanonizacji Karola Wojtyły.

Pawłowickie arboretum obejmuje oprócz przypałacowego parku również Park Jubileuszowy w Ramiszowie (powierzchnia 9,71 ha) oraz grunty leśne przekazane przez Lasy Państwowe – częściowo Las Zakrzowski (powierzchnia 55,43 ha).

Park Stabłowicki we Wrocławiu.

Park Stabłowicki został założony pod koniec XIX w. jako teren zielony otaczający willę botanika Karla Lauterbacha. Założenie utrzymane było w stylu naturalistycznym, opartym na roślinności i krajobrazie typowym dla rozlewisk przepływającej obok rzeki Bystrzycy. Dziś po budynku mieszkalnym nie ma już śladu, a park jest jednym z wielu ogólnodostępnych parków miejskich Wrocławia. Rozciąga się na powierzchni 5.5 ha, ograniczony ul. Stabłowicką, Górecką i rzeką Bystrzycą.W dzień w którym zwiedzałem ten park, pogoda nie zachęcała do dłuższych spacerów, a i zdjęcia wychodziły dość kiepskie (wpis edytowano 06.12.2015 r. pogoda była lepsza). Skupiłem się więc tylko na odnalezieniu 3 pomnikowych okazów drzew. Pierwsze z nich – platan klonolistny – rośnie w południowej części parku, przy placu zabaw.

Obwód pnia wynosi 450 cm, wysokość drzewa 30 metrów.

W centrum parku rośnie piękny platan nie posiadający statusu pomnika przyrody.

Idąc od tego platana w kierunku Bystrzycy ujrzymy pomnikowy okaz wiązu szypułkowego.

Okaz mierzy w pierśnicy 493 cm przy wysokości 26 m.

Przy północnym krańcu park rośnie pomnikowy dąb szypułkowy.

Pień o obwodzie 534 cm mocno ucierpiał w wyniku żerowania kozioroga i dzięcioła.

Teren parku łączy się wąskim przesmykiem z 15 ha kompleksem Lasu Stabłowickiego.

Przy starorzeczach Bystrzycy rośnie pomnikowy okaz dębu o obwodzie 452 cm (w części północnej) oraz grupa 3 pomnikowych dębów szypułkowych.

GPS N 51°09′20.22″ , E 16°52′59.32″

Dęby w południowej części lasu mierzą w pierśnicy 461, 466, 495 cm, wysokość okazów 27 – 35.

GPS N 51°09′08.62″ , E 16°52′47.88″

GPS N 51°09′09.09″ , E 16°52′40.92″

GPS N 51°09′10.53″ , E 16°52′40.02″

Po większych opadach i przy podniesionych stanach wód, dotarcie do tych pomników przyrody może być problematyczne.