Muzeum Etnograficzne w Ochli (od 1 stycznia 2015 r. Ochla jest częścią miasta Zielona Góra) powstało w 1982 roku i przez lata swojej działalności zgromadziło niemal 80 zabytkowych obiektów i ponad 10000 eksponatów. Spacerując po terenie skansenu (o powierzchni 13 ha) mamy szansę zapoznać się z budownictwem ludowym charakterystycznym dla zachodniej Wielkopolski, środkowej i południowej części województwa lubuskiego oraz Dolnego Śląska.

Unikalnym zabytkiem jest wspomniana w poprzednim artykule XVIII w. wieża winiarska przeniesiona z Budachowa. Obok niej znajduje się piwnica na wino, ogromne beczki i niewielka winnica o powierzchni 8 arów, założona w 1994 r.

Z pewnością dużo pracy kosztowało Muzeum odtworzenie warunków środowiskowych panujących na wsi. Aby odwiedzający mogli w pełni zapoznać się z otoczeniem przyrodniczym, przygotowano ścieżkę dydaktyczną o nazwie „Szata roślinna Skansenu w Ochli”.

Na jednej z tablic informacyjnych dowiadujemy się o istnieniu na terenie Muzeum powierzchniowego pomnika przyrody o nazwie „Leśne Źródlisko”. Ochroną pomnikową objęto staw (mijamy go po prawej stronie idąc do kasy Muzeum) i wpływający do niego niewielki potok zasilany z terenu źródliskowego.

Powierzchnia „Leśnego Źródliska” wynosi 3,40 ha i obejmuje teren należący do Muzeum Etnograficznego i Nadleśnictwa Zielona Góra. Mapa zasięgu powierzchniowego pomnika przyrody na zdjęciu poniżej.

Zainteresowani bliższym poznaniem tego oryginalnego pomnika przyrody mogą skorzystać ze ścieżki edukacyjnej o nazwie „Źródliskowe Uroczysko” – mapa jej przebiegu na zdjęciu poniżej.

Opuszczamy teren skansenu i szukamy furtki w ogrodzeniu ustawionego wzdłuż parkingu. Dalszą drogę wyznaczają ustawione drogowskazy.

Na trasie ścieżki edukacyjnej ustawiono kilka tablic opisujących florę i faunę tutejszych lasów. Na jednej z tablic umieszczono regulamin korzystania z pomnika przyrody.

Ścieżka prowadzi przez podmokłe tereny porośnięte na początku lasem łęgowym, później olszowym.

Trasa ścieżki kończy się w okolicy ujścia strumienia do stawu.

Dalsza eksploracja grozi pobrudzeniem i zmoczeniem butów, niemniej można zaobserwować wiele nisz źródliskowych z licznymi wysiękami wody o różnej wydajności.

Lezący w zagłębieniu granitowy głaz świadczy o obecności na tym terenie lodowca skandynawskiego (więcej o głazach narzutowych w Zielonej Górze w tym artykule).

Osią tej części „Leśnego Źródliska” jest wijący się przez teren leśny niewielki strumień. W pobliżu znajdują się liczne nisze źródłowe, wypływająca z nich woda łączy się w większe strugi, które po kilku, najwyżej kilkudziesięciu metrach wpadają do głównego potoku.

Źródło głównego strumienia znajduje się przy skrzyżowaniu leśnych dróg, jedną z nich poprowadzono zielony szlak turystyczny (Mała Pętla Zielonogórska).

Schodzimy szlakiem prowadzącym wzdłuż strumienia, po ok. 200 m ujrzymy urzędową tablicę z nazwą pomnika przyrody. Warto w tym miejscu zejść schodami, by jeszcze raz przyjrzeć się podmokłemu olsowi.

Będąc w Ochli warto odwiedzić jeszcze jeden pomnik przyrody – dąb szypułkowy o nazwie Nikodem – rosnący przy pałacu zlokalizowanym w południowo – zachodniej części dawnej wsi (ul. Ochla – Górna 4).

„Nikodem” mierzy w obwodzie 510 cm, wysokość drzewa 31 metrów, szacunkowy wiek 200 – 250 lat.