Pomnikowy dąb „Kazik” k. wsi Łagoda (gm. Nowogród Bobrzański, lubuskie).

Ważnym elementem krajobrazowym w gminie Nowogród Bobrzański jest rzeka Bóbr. Płynie ona przez cały obszar gminy (z południa na północ) szerokimi zakolami, w wyraźnie zaznaczonej i wciętej ostrymi krawędziami dolinie. Tuż za Nowogrodem Bobrzańskim nurt rzeki zwalnia. To początek sztucznego jeziora powstałego po spiętrzeniu wody zaporą w Krzywej – budowlą hydrotechniczną o nazwie Jaz Krzywaniec wykonaną w latach 1934 – 36. Jaz kieruje spiętrzony nurt do kanału derywacyjnego (Kanał Dychowski), pozostała część wody po opuszczeniu zapory płynie dalej starym, meandrującym korytem Bobru. Wspomniany Kanał Dychowski  to sztuczny ciek wodny o długości  20,5 km, zbudowany w latach 1933-1936.  Zaopatruje
on w wodę Jezioro Dychowskie przy elektrowni wodnej w Dychowie.

Na terenie gminy Nowogród Bobrzański istnieją dwie przeprawy mostowe przez Kanał Dychowski. Pierwszy most znajduje się w okolicach wsi Krzywa, drugi przy miejscowości Łagoda – tam też most na Bobrze, do wsi Wysoka.

Tuż przy moście, po zachodniej stronie Kanału Dychowskiego (od strony lasów), ma początek droga jezdna w kierunku Nowogrodu Bobrzańskiego. Pierwszy odcinek poprowadzono w niewielkiej odległości od Kanału.

220 m na południe od mostu i 60 m na zachód od drogi do Nowogrodu Bobrzańskiego rośnie pomnikowy dąb szypułkowy o nazwie „Kazik”. Położenie w centralnej części rozległej polany, w sąsiedztwie ambony myśliwskiej, powoduje że nie sposób go przegapić lub pomylić z innym.

GPS N 51°52′03″ , E 15°09′39″

Nazwa drzewa została nadana na cześć pamięci zmarłego leśniczego Kazimierza Wiśniewskiego.

Obwód pomnikowego drzewa wynosi 495 cm, wysokość ok. 20 m, wiek 250 lat.

Tabliczkę przybito dość nietypowo, bo od strony lasu.

Po przeciwnej stronie Kanału Dychowskiego i Starego Bobru – we wsi Wysoka – znajduje się grupa 6 pokaźnych rozmiarów dębów o statusie pomnika przyrody. Więcej o nich w następnym artykule.

Pomniki przyrody w Łęczycy (łódzkie).

Łęczyca to średniej wielkości miasto w centralnej Polsce, położone na lewym brzegu rzeki Bzura, w północno – wschodniej części województwa łódzkiego. Jest siedzibą władz miejskich, gminnych i powiatowych. W centrum miejscowości znajduje się prostokątny rynek z klasycystycznym ratuszem, otoczony kolorowymi kamienicami.

Niedaleko rynku stoi ceglany zamek z poł. XIV w. Jego mury stanowiły część systemu fortyfikacji miejskich. Część zamkowych wnętrz zaadaptowano na cele muzealne. Tematyką wystaw jest historia regionu oraz diabeł Boruta, który ponoć zamieszkuje zamkowe podziemia.

200 m na wschód od zamku znajduje się Park Miejski im. Józefa Piłsudskiego. Teren parku jest ogrodzony, wejście m.in. od ulicy 18 Stycznia.

Jedynym drzewem w parku o statusie pomnika przyrody jest dąb szypułkowy o nazwie „Kazimierz”.

Drzewo mierzy w obwodzie 338 cm, wysokość okazu 33,5 m.

Dwa pomnikowe drzewa zlokalizowane są przy kościele pw. św. Andrzeja Apostoła. Od strony ul. Panieńskiej rośnie lipa drobnolistna o obwodzie 296 cm i wysokości 31 m.

Pień posiada znaczny ubytek po obłamanym konarze.

Ciekawostką dendrologiczną jest okaz igliczni (glediczji) trójcierniowej, rosnącej przy ul. Kościelnej.

Drzewo posiada charakterystyczne, długie do 17 cm ciernie, owocem są płaskie czerwonobrązowe strąki o długości nawet 40 cm.

Obwód pomnikowej glediczji wynosi 250 cm, wysokość drzewa 29 m.

Będąc w Łęczycy należy obowiązkowo zajechać do pobliskiego Tumu (gmina Góra Świętej Małgorzaty), gdzie znajduje się jeden z najstarszych kościołów romańskich w Polsce – Archikolegiata NMP i św. Aleksego z poł. XII w. Wejście do świątyni prowadzi przez  bogato rzeźbiony portal z ok. 1160 r. z tympanonem ukazującym Matkę Bożą z Dzieciątkiem i dwoma aniołami.

W następnym artykule opiszę pomnikowe drzewa w gminie wiejskiej Łęczyca.