Pomniki przyrody w Rawie Mazowieckiej (łódzkie).

Rawa Mazowiecka to miasto położone we wschodniej części województwa łódzkiego, jest siedzibą władz miejskich, gminnych i powiatowych. Do Rawy można wygodnie dojechać drogą ekspresową S8 Wrocław – Warszawa lub drogą krajową 72 z Łodzi. Do ciekawszych zabytków w tej miejscowości należą ruiny gotyckiego zamku książąt mazowieckich (ul. Zamkowa).

Rawa Mazowieckiej - ruiny zamku

Budowę warowni na planie czworoboku ukończono pod koniec XIV w., zdobyty przez Szwedów w XVII w. (potop szwedzki) został splądrowany i wysadzony w powietrze. Prace konserwatorskie przeprowadzono po II wojnie światowej; zrekonstruowano basztę, fragment murów kurtynowych oraz odsłonięto zarys fundamentów. Obecnie budowlą opiekuje się Muzeum Ziemi Rawskiej, zwiedzanie jest bezpłatne, wejście do baszty jest możliwe w miesiącach letnich (czerwiec – wrzesień) w soboty i niedziele w godz. 11.00 – 15.00.

Pomniki przyrody w Rawie Mazowieckiej zlokalizowane są w centrum miasta. Dwa okazałe dęby szypułkowe rosną na skwerze przy Placu Piłsudskiego, obok budynku Urzędu Miasta.

GPS N 51°45’56” , E 20°15’12”

Okazy mierzą w obwodach 330 i 300 cm, wysokość drzew odpowiednio 16 i 18 metrów.

Dwa pomnikowe wiązy szypułkowe rosną w pasie drogowym ul. Mickiewicza (przy ogrodzeniu przedszkola), w pobliżu skrzyżowania z ul. Reymonta.

Wiązy mierzą w obwodach 318 i 230 cm, wysokość drzew 22 metry.

W pobliżu, przy ul. Reymonta 2, rośnie kolejny wiąz szypułkowy o statusie pomnika przyrody.

Drzewo mierzy w obwodzie 355 cm, wysokość okazu 19 metrów.

Pomniki przyrody w Henrykowie (gm. Ziębice).

Historia wsi Henryków (gm. Ziębice, pow. ząbkowicki, dolnośląskie) niemal od początku istnienia związana była z zakonem cystersów. Bracia zakonni przybyli tu w 1227 r. i kilka lat później przystąpili do budowy kościoła i klasztoru. Wieś jak i zabudowania klasztorne zostały zniszczone podczas najazdu Mongołów w 1241 r. Ok. 1270 r. powstał murowany romański klasztor. W tym samym czasie powstała pierwsza część tzw. Księgi Henrykowskiej, znajduje się w niej słynny zapis: „Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai”, uznawany za najstarsze zapisane zdanie w języku polskim. Na przestrzeni wieków zespół klasztorny był wielokrotnie niszczony i odbudowywany, zachowując elementy poprzednich stylów architektonicznych. Obecnie stanowi jedno z najokazalszych i najpiękniejszych założeń barokowych na Śląsku, w skład którego wchodzi kilkadziesiąt zabytkowych budowli.

Do zespołu klasztornego przylega rozległy park z licznymi okazami drzew pomnikowych. Część przestrzeni parkowej stanowią regularne założenia – ogród włoski, ogród opacki.

W ogrodzie opackim, obok pawilonu, rośnie jeden z najstarszych cisów pospolitych w Polsce (starsze znajdują się w Henrykowie Lubańskim i Bystrzycy k. Wlenia). Wiek tego drzewa obliczony przez C. Pacyniaka wynosi 754 lata, obwód pomnikowego okazu 340 cm, wysokość 8 metrów.

pomnikowy cis w zespole klasztornym w Henrykowiepień pomnikowego cisa w zespole klasztornym w Henrykowie

Olbrzymi dąb szypułkowy o statusie pomnika przyrody rośnie tuż za południową bramą do zespołu klasztornego. Obwód tego dębu wynosi 570 cm, wysokość 23 m.

Idąc od tego dębu w kierunku klasztoru, mijamy pień pozostały po pomnikowym wiązie szypułkowym (obwód 510 cm).

W pobliżu rośnie pomnikowy dąb szypułkowy o obwodzie 413 cm i wysokości 26 m.

Przy drugiej bramie wjazdowej na teren opactwa rośnie wiąz szypułkowy – pomnik przyrody o obwodzie 435 cm i wysokości 28 m.

pomnikowy wiąz przy bramie zespołu klasztornego w Henrykowie

Furtą znajdującą się na tyłach kościoła klasztornego można wyjść na teren rozległego parku o formie krajobrazowej. Przez park prowadzi niebieski szlak turystyczny oraz ścieżka dydaktyczna z licznymi tablicami.

Spacerując wyznaczoną trasą, mijamy po drodze 6 pomnikowych dębów szypułkowych o obwodach 410 – 480 cm.

pomnikowy dąb przy ścieżce dydaktycznej w Henrykowie