Dąb zrośnięty z sosną – wieś Olsza w gminie Milicz.

Nawet najbardziej zapaleni grzybiarze czy też leśnicy przemierzający kilometry lasu, bardzo rzadko mogą napotkać dwa zrośnięte ze sobą drzewa, które dodatkowo należą do różnych gatunków. Takie kuriozum powstaje wtedy, gdy rosnące zbyt blisko jedno drzewo, wrasta gałęziami w pień drugiego. Wiekowy zrosłodrzew jako rzadka ciekawostka bez wątpienia powinien być objęty ochroną pomnikową. Na Dolnym Śląsku  takie pomnikowe okazy są tylko dwa – jeden w Świeradowie Zdroju, drugi w lasach k. wsi Olsza w gminie Milicz (trzeci zrost opisywany w parku w Zebrzydowej prawdopodobnie już nie istnieje). Do pomnikowego dębu zrośniętego z sosną najłatwiej trafić z miejscowości Grabówka, kierując się niebieskim szlakiem.Punktem orientacyjnym we wsi jest okazały dąb rosnący w pobliżu bocianiego gniazda.

Zmotoryzowani turyści mogą podjechać kilkaset metrów dalej, do przygotowanego miejsca parkingowego na skraju lasu, za ostatnim budynkiem. W pobliżu rośnie drugi okazały dąb.

Szlak początkowo prowadzi po granicy Rezerwatu Stawy Milickie, potem skręca w prawo biegnąc wzdłuż  głębokiego rowu. Dochodzimy do stawu Mała Mewa, skręcamy w lewo na mostek i ponownie wchodzimy do lasu.

Po ok. 100 metrach, gdy szlak ponownie skręca, wypatrujemy na drzewach znaków, które doprowadzą nas do osobliwego pomnika przyrody.

GPS N 51°31′59.21″ , E 17°05′47.44″

Dąb i sosna zrośnięte są w trzech miejscach, na wysokości 0.6, 2.5 i 10 metrów. Obwód drzew wynosi 198 i 221 cm, wysokość 29 i 24 metry. Nietypową parę objęto ochroną pomnikową już w połowie lat 60 – tych XX w.

Podobny pomnikowy okaz, jedyny w województwie lubuskim, rośnie na leśnym parkingu w pobliżu wsi Chełm Żarski.

Dąb opleciony na sośnie w miejscowości Chełm Żarski.

Jadąc drogą nr 289 z Lubska w kierunku niemieckiej granicy, warto zatrzymać się na chwilę na niewielkim, leśnym parkingu przy wjeździe do miejscowości Chełm Żarski. Znajdziemy tam niezwykłą ciekawostkę przyrodniczą – dąb opleciony na sośnie.

Do dwupiennej sosny zwyczajnej, przytulił się mocno dąb szypułkowy, tworząc zrost o obwodzie 347 cm.

Kilka konarów pochodzących z dębu wrosło w pień sosny.

Ta niezwykła para drzew chroniona jest od 2006 r. jako pomnik przyrody. Szkoda że na tablicach edukacyjnych wystawionych przez Nadleśnictwo, nawet słowem nie wspomniano o rosnącej  obok osobliwości przyrodniczej, ani nie oznaczono drzew stosowną tabliczką.

24.08.2014 r. A jednak ten wyjątkowy pomnik przyrody doczekał się właściwego oznakowania. Poniższe zdjęcie prezentuje stan z sierpnia 2014 r.