Wapienne skałki „Piekiełko” na wzgórzu Kamień (gm. Józefów, lubelskie).

Góra Kamień to jedno z wielu charakterystycznych dla Roztocza wzgórz ostańcowych, zbudowanych w partiach kulminacyjnych z mioceńskich wapieni. W części szczytowej wzgórza znajduje się zgrupowanie skałek o nazwie „Piekiełko”, chronione od 1961 r. jako pomnik przyrody nieożywionej. Najlepszym punktem wyjścia do odwiedzenia „Piekiełka” jest Stanisławów w gminie Józefów. Zanim jednak wejdziemy na właściwy szlak warto zobaczyć rosnące na zachodnim krańcu wsi dwa pomnikowe drzewa – lipę drobnolistną o obwodzie 548 cm i grab pospolity o obwodzie 290 cm. Chronione okazy rosną przy głównej drodze, w odległości 25 m od siebie, obok posesji nr 130 i 132.

GPS N 50°30’56.6″ , E 23°07’15.3″

Na górę Kamień prowadzi niebiesko znakowany szlak turystyczny oraz ścieżka dydaktyczna, dojazd/dojście ze Stanisławowa jest dobrze oznakowane drogowskazami.

W zasadzie do granicy lasu można dojechać samochodem, dalszą drogę (ok. 250 m) trzeba pokonać pieszo. Przy drodze na szczyt ustawiono tablice ścieżki dydaktycznej.

Na szczycie wzgórza, obok skałek, przygotowano miejsce do odpoczynku.

Przedmiotem ochrony jest duże nagromadzenie form skalnych: baszt, ambon, stołów skalnych utworzonych w skrzemionkowanych, mioceńskich wapieniach organodetrytycznych. Porowate wapienie na wskutek zamrozu uległy rozfragmentowaniu i przesuwały się na stromym stoku. Najwyższe skałki mają 4,5 – 5 m wysokości i 3 – 4 m długości.

Dzisiejszy wygląd „Piekiełka” jest po części wynikiem działalności kamieniołomu. W czasie okupacji Niemcy rozsadzali skały, próbując używać ich do budowy dróg.

Zamróz, mechaniczna i chemiczna (krasowa) działalność wody urzeźbiła powierzchnię niektórych skałek w nieregularne nabrzmienia i zagłębienia.

Wędrując dalej niebieskim szlakiem w kierunku Bełżca, po ok. 4 km dojdziemy do przysiółka Husiny, gdzie znajduje się źródło rzeki Sopot. Więcej na ten temat w następnym artykule.