Archiwa tagu: Stanisławów

Wapienne skałki „Piekiełko” na wzgórzu Kamień (gm. Józefów, lubelskie).

Opublikowany przez
1

Góra Kamień to jedno z wielu charakterystycznych dla Roztocza wzgórz ostańcowych, zbudowanych w partiach kulminacyjnych z mioceńskich wapieni. W części szczytowej wzgórza znajduje się zgrupowanie skałek o nazwie „Piekiełko”, chronione od 1961 r. jako pomnik przyrody nieożywionej. Najlepszym punktem wyjścia do odwiedzenia „Piekiełka” jest Stanisławów w gminie Józefów. Zanim jednak wejdziemy na właściwy szlak warto zobaczyć rosnące na zachodnim krańcu wsi dwa pomnikowe drzewa – lipę drobnolistną o obwodzie 548 cm i grab pospolity o obwodzie 290 cm. Chronione okazy rosną przy głównej drodze, w odległości 25 m od siebie, obok posesji nr 130 i 132.

GPS N 50°30’56.6″ , E 23°07’15.3″

Na górę Kamień prowadzi niebiesko znakowany szlak turystyczny oraz ścieżka dydaktyczna, dojazd/dojście ze Stanisławowa jest dobrze oznakowane drogowskazami.

W zasadzie do granicy lasu można dojechać samochodem, dalszą drogę (ok. 250 m) trzeba pokonać pieszo. Przy drodze na szczyt ustawiono tablice ścieżki dydaktycznej.

Na szczycie wzgórza, obok skałek, przygotowano miejsce do odpoczynku.

Przedmiotem ochrony jest duże nagromadzenie form skalnych: baszt, ambon, stołów skalnych utworzonych w skrzemionkowanych, mioceńskich wapieniach organodetrytycznych. Porowate wapienie na wskutek zamrozu uległy rozfragmentowaniu i przesuwały się na stromym stoku. Najwyższe skałki mają 4,5 – 5 m wysokości i 3 – 4 m długości.

Dzisiejszy wygląd „Piekiełka” jest po części wynikiem działalności kamieniołomu. W czasie okupacji Niemcy rozsadzali skały, próbując używać ich do budowy dróg.

Zamróz, mechaniczna i chemiczna (krasowa) działalność wody urzeźbiła powierzchnię niektórych skałek w nieregularne nabrzmienia i zagłębienia.

Wędrując dalej niebieskim szlakiem w kierunku Bełżca, po ok. 4 km dojdziemy do przysiółka Husiny, gdzie znajduje się źródło rzeki Sopot. Więcej na ten temat w następnym artykule.

Pomnikowe drzewa przy wapiennikach w Stanisławowie.

Opublikowany przez
Odpowiedz

Stanisławów jest niewielką wioską położoną w granicach Parku Krajobrazowego Chełmy. Miłośników tajemniczych budowli przyciągają tu ruiny poniemieckiej radiostacji, pozostałych wspaniałe widoki jakie roztaczają się ze zboczy Rosochy ( 465 m.n.p.m. ), na których ową radiostację posadowiono.

Przez wieś przechodzą dwa znakowane szlaki turystyczne, które prowadzą do opisanego wcześniej pomnika przyrody nieożywionej „Wapień niecki Leszczyny„. Szlaki wiodą przez kompleksy leśne porośnięte lasem mieszanym, obfitujące w pomnikowe drzewa. Proponuję do kamieniołomów wapienia maszerować niebieskim szlakiem, a do Stanisławowa wracać czerwonym, mniej stromym podejściem. No to w drogę !

W okolicach placu zabaw znajdujemy niebieski szlak, na początku łąkami, po 800 metrach wchodzimy do lasu, mijamy pomnikową lipę ( 365 cm ) oraz dalej kilka pomnikowych buków ( niestety są nieoznakowane tabliczkami ). Spacerując, miniemy po lewej stronie dwa rosnące obok siebie pomnikowe buki.

Mniejszy ma 200 cm w pierśnicy, większy 340 cm, wysokość odpowiednio 25 i 30 metrów.

Następnie szlak niebieski łączy się z czerwonym, biegnie razem dalej ( pomnikowe buki ). W miejscu gdzie szlak niebieski skręca w kierunku wapiennika, warto zwrócić uwagę na porośnięte bluszczem drzewa. Część z nich objęto ochroną pomnikową.

Jeden z bluszczy ma nietypowy, kosmaty pień.

W miejscu ( widocznym na zdjęciu powyżej ) gdzie spotykają się szlaki czerwony, czarny oraz kończy się niebieski którym przyszliśmy, ma początek pomnikowy szpaler 38 modrzewi.

Drzewa w szpalerze mają grubość od 60 – 115 cm, idąc wzdłuż niego dotrzemy w okolice wapiennika.

W tym samym oddziale leśnym (64b) można odnaleźć szpaler 14 daglezji, o obwodach 160 – 230 cm. Po zwiedzeniu nieczynnych kamieniołomów można wrócić czerwonym szlakiem do Stanisławowa lub kontynuować wycieczkę do Leszczyny ( tam pomnik przyrody nieożywionej ” Ciche Szczęście ” ).