Lądek – Zdrój, jak każda szanująca się miejscowość uzdrowiskowa, posiada znaczące obszary urządzonych terenów zielonych. Założone w XVIII – XIX w. parki tworzą swoisty mikroklimat, służą mieszkańcom oraz przyjezdnym jako miejsce spacerów i wędrówek. Wiele egzemplarzy tutejszych drzew parkowych osiągnęło już wiek 150 – 200 lat i zostały uhonorowane statusem pomnika przyrody (opisałem je w poprzednim artykule). Oprócz pojedynczych okazów, w Lądku – Zdroju ochroną pomnikową objęto 3 aleje – modrzewiową, lipową oraz mieszaną (głównie jesiony i jawory).
W samym centrum uzdrowiska, niedaleko Parku Centralnego (pomiędzy ul. Orlą a Cienistą) zlokalizowana jest aleja modrzewiowa, założona w 1782 r.
Czterorzędowa aleja liczy 28 szt. modrzewi, obwód okazów od 83 do 215 cm.
Druga aleja złożona z lip drobnolistnych biegnie wzdłuż ulicy Lipowej, od strony Parku 1000 – lecia.
Ochroną pomnikową objęto 23 lipy spośród 3 – rzędowej alei, obwód lip wynosi 150 – 360 cm.
Poza ścisłym centrum, na przedłużeniu ulicy Zamkowej, zlokalizowany jest pomnikowy szpaler jesionowo – jaworowy. W alei rośnie 25 drzew: 12 klonów jaworów, 11 jesionów wyniosłych, 2 lipy (drobnolistna i szerokolistna). Obwód okazów wynosi 85 – 335 cm.
Dwie sędziwe lipy zlokalizowane są przy kamiennej kapliczce, na rozległej polanie z wyciągiem narciarskim.
Obok stoi okazały klon jawor, jeden z najgrubszych w całym szpalerze.
Dalsza część pomnikowego szpaleru biegnie na powrót lasem, jej koniec znajduje się przy ujęciu wody.
Ciekawostką (tylko na niektórych drzewach), są rosnące w miejscu rozgałęzienia konarów niewielkie jesionki na jaworach oraz jaworki na jesionach.
Niedaleko Lądka – Zdroju znajduje się ciekawy pomnik przyrody nieożywionej – Jaskinia Radochowska.
