„Leśne Kandelabry” w Nadleśnictwie Krzystkowice (gm. Bobrowice, lubuskie).

Cenne drewno i stosunkowo szybki przyrost nawet na bardzo ubogich glebach, to ujęty w lakonicznym skrócie powód wielkiej popularności sosny zwyczajnej w polskich lasach. Na opisywanym w dzisiejszym artykule terenie Nadleśnictwa Krzystkowice udział sosny w drzewostanie sięga aż 93%. Rosnące w zwarciu światłolubne sosny wytwarzają zwykle długi, prosty pień, nazywany nieprzypadkowo strzałą. Czasem jednak nie wszytko idzie po myśli leśnika. Z powodu różnych chorób, pasożytów, względnie zniszczenia młodych pędów przez zwierzęta lub śnieg, pojedyncze egzemplarze drzew lub pewne obszary lasu rosną z objawami zaburzenia wzrostu. Fragment takiego lasu o nazwie „Leśne Kandelabry” chroniony jako powierzchniowy pomnik przyrody znajduje się ok. 3 km na wschód od Tarnawy Krośnieńskiej – niewielkiej wioski leżącej na prawym brzegu Bobru, w gminie Bobrowice (pow. krośnieński, lubuskie).

Do „Leśnych Kandelabrów” zlokalizowanych w oddziale 33 f można dojść na kilka sposobów. Chyba najlepiej zostawić auto przy ostrym zakręcie na wjeździe do Tarnawy Krośnieńskiej i maszerować drogą gruntową odchodzącą w lewo (na wschód). Po niecałych 400 m wychodzimy na rozległą, zagospodarowaną rolniczo polanę. Idziemy dalej ok. 600 m do granicy lasu, następnie po kilkudziesięciu metrach skręcamy w lewo, w drogę poprowadzoną wzdłuż młodnika. Po chwili dojdziemy do wygodnego duktu i skręcamy w prawo. Tym sposobem znaleźliśmy się na linii oddziałowej, białe słupki w rogu oddziałów stanowić będą punkty orientacyjne. Idziemy tak długo w kierunku wschodnim, aż dotrzemy do słupka z numerami  14/13/34/33 i po 50 m skręcamy w prawo w las. Już po kilkudziesięciu metrach powinniśmy zobaczyć pierwsze poskręcane sosny.

Idąc skośnie przez pododdział leśny odnajdziemy ustawioną obok drogi tablicę. Możemy się z niej dowiedzieć, że mamy do czynienia ze 145 – letnim zniekształconym drzewostanem, rosnącym na powierzchni 2,15 ha.

GPS N 51°54′48.5″ , E 15°10′58.3″

Warto się pokusić i spróbować odnaleźć najbardziej znaną w Kandelabrach sosnę, nazywaną przez leśników Ośmiornicą (nie należy jej mylić z sosną Ośmiornicą rosnącą przy drodze Brody – Proszów). Rośnie niedaleko tablicy i posiada charakterystyczny, widoczny z daleka pokrój.

Mimo niepodważalnych walorów przyrodniczych oraz właściwego oznakowania przez Nadleśnictwo Krzystkowice tego miejsca, „Leśne Kandelabry” od lat nie figurują w  rejestrze pomników przyrody województwa lubuskiego. Prawdopodobnie ten pomnik przyrody został pominięty przez Wojewodę Lubuskiego przy publikowaniu serii Rozporządzeń w 2006 r. Nadleśnictwo jako administrator tego terenu powinno wpłynąć na Radę Gminy Bobrowice, o przegłosowaniu uchwały przywracającej ochronę prawną tego niezwykłego fragmentu lasu.

Park Źródliska II w Łodzi.

W końcu lat 50. XIX w. Park Źródliska został podzielony, a jego zachodnią część (obecnie Park Źródliska II) wydzierżawiono belgijskiemu fabrykantowi Karolowi Wilhelmowi Scheiblerowi. Przemysłowiec wybudował wkrótce na skraju parku fabrykę, doprowadził linię kolejową oraz wzniósł okazałą rezydencję (obecnie Muzeum Kinematografii). W tym samym czasie berlińska firma ogrodnicza L. Spätha zajmowała się przebudową ogrodu – zastany naturalny starodrzew wzbogacono o gatunki egzotyczne, postawiono budowle parkowe. Dzisiaj Park Źródliska II to 6,65 ha ogrodu krajobrazowego w stylu angielskim, oaza ciszy i spokoju w sąsiedztwie ruchliwych arterii przebiegających przez centrum Łodzi. Teren jest ogrodzony, zamykany w porze nocnej i podobnie jak Park Źródliska I w całości chroniony jako pomnik przyrody.

Wspólne zwiedzanie parku rozpoczniemy przy bramie znajdującej się obok Muzeum Kinematografii. Tuż za wejściem możemy podziwiać ogromne, liczące sobie ponad 300 lat dęby szypułkowe. Ponadto pojedyncze, jeszcze niezbyt wyrośnięte okazy platana klonolistnego.

Przy skrzyżowaniu alejek rośnie najgrubszy okaz o obwodzie 514 cm.

Spacerując dalej alejką parkową dotrzemy do zrujnowanej groty zbudowanej z tufu wulkanicznego.

Obok znajduje się niewielki staw. Nad nim mocno pochylone drzewo.

Skręcając w lewo ujrzymy stylową altanę.

Po drodze będziemy mijać wspaniały okaz cisa. Obwód okazu wynosi 164 cm, wysokość 13 m, wiek wg C. Pacyniaka ok. 170 lat.

Kilkadziesiąt metrów od cisa, przy alejce prowadzącej ku wyjściu z parku, rośnie okazały miłorząb dwuklapowy. Obwód drzewa 314 cm, wysokość 18 m.

W pobliżu, przy ogrodzeniu, drzewo o wyjątkowo dziwacznym pokroju.

Wracamy w okolice stawu. Tym razem warto zwrócić uwagę na grupę skrzydłorzechów kaukaskich. Konary tych rzadkich drzew zabezpieczono podporami oraz odciągami linowymi.

Skrzydłorzech posiada charakterystyczne owocostany o długości do 40 cm.

Za niewielkim pagórkiem rośnie dorodna topola, obok pokaźne graby.

Na skraju tej samej polany znajduje się para strzelistych okazów drzew iglastych.

Idziemy dalej wzdłuż drugiego stawu i po chwili skręcamy w prawo (prosto dojdziemy do bramy wyjściowej). Po kilkudziesięciu metrach ujrzymy drugi okaz miłorzębu o obwodzie 244 cm, z charakterystyczną tabliczką na pniu.

Obok, ukryty w zaroślach teren źródliskowy, od którego przejęto nazwę parku.

Podmokły teren do dobre miejsce dla egzotycznego cypryśnika błotnego. Starsze egzemplarze wytwarzają charakterystyczne, wystające ponad powierzchnię gruntu korzenie oddechowe.

Stąd jeszcze krótki spacer i wracamy w okolice groty. 

W wielu miejscach Parku Źródliska II leżą rozrzucone głazy narzutowe, stanowiące razem z sędziwymi dębami i okazami drzew egzotycznych kwintesencję ochrony tego miejsca w formie pomnika przyrody. Więcej o głazach narzutowych w artykule „Pomnikowe głazy w Łodzi„.