W odróżnieniu od bogatych w granitowe skały Karkonosze czy Rudawy Janowickie, zbudowane z gnejsów Góry Sowie nie obfitują w formy skalne. Nielicznie występujące tu skałki są na ogół niskie, ukryte w lesie, często poza znakowanymi szlakami. Z braku efektownych, pobudzających wyobraźnię kształtów, są mało znane i rzadko opisywane (duża część nie posiada nawet własnej nazwy).

Szczególnej popularności nie zyskały objęte w latach 80 – tych ochroną pomnikową dwie skałki : Sępik i Babi Kamień. Wspomniane pomnikowe formacje skalne znajdują się na południowym i zachodnim zboczu kulminacji Babi Kamień 670 m n.p.m, długiego na 6 km grzbietu rozciągającego na prawo od drogi 383 Walim – Jugowice, biegnącej wzdłuż potoku Walimka. Do skałek można się dostać wspinając się po stromym zboczu z dna doliny Walimki ( w niektórych źródłach to Walimianka ). W innym wariancie z Walimia kierujemy się na Glinno i przy ostrym zakręcie z krzyżem jedziemy prosto asfaltową drogą  do dużego gospodarstwa. Stamtąd idziemy skośnie łąką w kierunku lasu, 150 m poniżej granicy lasu odnajdziemy skałę Sępik.

GPS N 50°43′05.23″ , E 16°25′59.97″, ok. 560 m n.p.m.

Główna skałka to wyrastająca ze stoku wydłużona grzęda o długości 50 m i maksymalnej wysokości 20 m, obniżająca się kilkoma stopniami o wys 2 -4 m.

Na szczytowej powierzchni znajduje się mały kociołek wietrzeniowy o wymiarach śr. 30 cm, gł. 15 cm, powszechny na granitowych skałach, ale rzadki na skałach metamorficznych.

Zbliżenie gnejsu budującego skałkę na zdjęciu poniżej :

Do drugiej pomnikowej skałki wędrujemy leśną drogą na północ w kierunku szczytu, mijając rosnące przy dukcie okazałe buki.

W pewnym momencie musimy zejść z drogi i wspinać się stromym zboczem w kierunku szczytu. Na skraju poręby, pośród wiekowych buków zlokalizowana jest skałka Babi Kamień.

GPS N 50°43′23.59″ , E 16°25′44.49″, ok. 650 m n.p.m.

Ma kształt grzędy skalnej o długości 60 i wysokości 3 – 8 m. Poniżej skałek zalega rumowisko ostrokrawędziastych bloków skalnych.

Warto przyjrzeć się fakturze budujących ją gnejsów i migmatytów.

Na południowym zboczu, przy granicy lasu i pastwiska, ok. 160 m od szczytu, znajduje się ciekawa skałka, na niektórych mapach oznaczana jako Babi Kamień.

GPS N 50°43′22.59″ , E 16°25′55.37″

Zainteresowanych tematem sowiogórskich skałek odsyłam do artykułów Piotra Migonia publikowanych w  „Przyrodzie Sudetów” tom 7 (2004 r.)  oraz wspólnie z Agnieszką Latochą tom 8 (2005 r).