Historia parku przy pl. Kościuszki w Lesznie (wielkopolskie) sięga XVII w., ogród w stylu włoskim przylegał wtedy do renesansowego pałacu należącego do rodu Leszczyńskich. Po pożarze w 1656 pałac został odbudowany, w w 1707 r. ponownie spłonął. Budowlę gruntownie przebudowano do obecnej postaci w latach 1750-1760, w stylu barokowym, na planie wydłużonego prostokąta. Aktualnie znajdują się w nim siedziby urzędów administracji publicznej.
Na przestrzeni lat (wraz ze zmieniającą się modą) park ulegał różnym przekształceniom. Obecnie posiada charakter niewielkiego parku krajobrazowego o powierzchni ok. 1.5 ha, ze stawem i asfaltowymi alejkami.
Drzewostan parku od 1998 r. w całości jest chroniony jako grupowy pomnik przyrody. Składa się ze 117 szt. drzew, reprezentujących 26 gatunków, zarówno tych krajowych jak i rzadkich egzotycznych taksonów. W narożnikach parku rosną okazałe platany klonolistne o obwodach 270 – 400 cm.
W wewnętrznej części parku kolejne ciekawe drzewa, część z nich osiągnęła już okazałe rozmiary – inne jeszcze młode, są nie mniej interesujące ze względu na rzadkość występowania. Na niektórych drzewach wiszą tabliczki z nazwa gatunkową.
Dąb szypułkowy o obwodzie 400 cm, rosnący blisko pałacu, należy (obok platanów) do najgrubszych okazów w drzewostanie parkowym.
Rosnący obok miłorząb dwuklapowy opisywany jest jako jedyny egzemplarz tego gatunku w Lesznie.
Z kilkunastu okazów klonów najciekawszy jest klon jawor w odmianie purpurowej.
Widoczne po prawej stronie zdjęcia powyżej drzewo to buk pospolity w odmianie Pendula.
Bliżej pałacu, obok dębu, rośnie buk pospolity w odmianie purpurowej.
Na trawniku rośnie niewielki jeszcze okaz rzadko spotykanego ambrowca amerykańskiego, zwanego też balsamicznym. Jego liście intensywnie przebarwiają się jesienią.
Glediczję (iglicznię) trójcierniową łatwo rozpoznać po charakterystycznych owocach w kształcie długich, poskręcanych strąków.
Tuż za iglicznią rośnie cypryśnik błotny. To gatunek pochodzący z Ameryki Północnej, porastający głównie błotniste tereny Florydy. W założeniach parkowych zwykle sadzony jest blisko wody lub na terenie podmokłym, wykształca wtedy charakterystyczne korzenie oddechowe – pneumatofory. Tutaj rośnie na suchym stanowisku i pneumatoforów nie zaobserwujemy. W Wikipedii szczególną właściwość tego gatunku przypisano błędnie miłorzębowi dwuklapowemu.
Do tej samej rodziny cyprysowatych należy metasekwoja chińska. Podobnie jak wspomniany wcześniej miłorząb dwuklapowy nazywana jest żywą skamieniałością.
Warte uwagi są również okazałe kasztanowce.
Z gatunków rodzimych wyróżnia się strzelisty jesion wyniosły.
Długowieczny cisy pospolite występują tu w formie krzewiastej.
Przy alejkach parkowych ustawiono pomniki upamiętniające Powstańców Wielkopolskich oraz poległych w czasie wojny harcerzy.
