Pasterskie Skały to grupa pięciu malowniczych skałek znajdujących się na niewysokim grzbiecie w pobliżu Idzikowa. Częściowo schowane w lesie należą raczej do mało znanych obiektów, a szkoda bo to najbardziej fotogeniczny pomnik przyrody nieożywionej w regionie.

Do Pasterskich Skał najłatwiej dostać się z drogi 33 Kłodzko – Międzylesie. Na wysokości Bystrzycy Kłodzkiej skręcamy w lewo, w drogę 392 do Idzikowa i na wschodnim krańcu wsi znowu w lewo, w lokalną drogę do wsi Kamienna i dalej do Nowego Waliszowa. Auto zostawiamy na poboczu drogi przy ostrym zakręcie (ok. 700 m od skrzyżowania) i dalej ścieżką w górę stoku do widocznej już z dołu skrajnej północnej skałki.

GPS N 50°16′20.68″ , E 16°44′52.06″

Ma ona bardzo charakterystyczny wygląd wąskiego muru skalnego o pionowych ścianach, długości ok. 18 i wysokości ok. 10 m.

Amatorzy wspinaczki skałkowej mogą podziwiać widoki z jej szczytu.

Druga – najmniejsza w rzędzie Pasterskich Skał ma tylko 12 metrów długości i niecałe 5 m wysokości. Rozdzielona pionową szczeliną o szerokości ok. 0,5 m.

Kolejna skałka ma kształt iglicy o wysokości 10 metrów.

Pasterskie Skały zbudowane są z gruboziarnistych górnokredowych zlepieńców i piaskowców. W otoczakach o długości do 10 cm można rozpoznać ciemne okruchy skał metamorficznych z Masywu Śnieżnika.

Zlepieniec to skała osadowa, ale poszczególne warstwy nie leżą tu poziomo lecz prawie pionowo (dokładnie 70°). Jest to efekt intensywnych ruchów tektonicznych dźwigających Masyw Śnieżnika. Prawie pionowy upad ławic zlepieńca można obserwować przy czwartej skałce.

Ostatnia skałka ma wysokość ok. 8 m i połączona jest z murem skalnym złożonym z dużo mniejszych głazów.

Z nazwą Pasterskie Skały związana jest legenda o pasterzach, którzy wzgardzili chlebem, za co zostali zamienieni w skały.