Dąb bezszypułkowy „Klemens” przy drodze Turawa – Rzędów.

Dąb bezszypułkowy jest jednym z trzech rodzimych gatunków dębu występującego na terenie Polski (obok szypułkowego i omszonego). Występuje w naszym kraju zdecydowanie rzadziej niż dąb szypułkowy (dąb omszony rośnie tylko w rezerwacie „Bielinek” w zachodniopomorskim). W porównaniu do dębu szypułkowego bywa nieco niższy, żyje krócej (do 600 lat) i nie osiąga takich rozmiarów pnia (najgrubszy w kraju ma w obwodzie 637 cm). Najstarszy polski dąb bezszypułkowy rośnie w Rzędowie (gm. Turawa, opolskie), po lewej (północnej) stronie drogi łączącej Turawę z Rzędowem.

GPS N 50°44′38″ , E 18°06′46″

W 2015 r. ogłoszono konkurs na nazwę dla dębu, następnie drogą Uchwały Rady Gminy pomnikowemu drzewu nadano imię „Klemens”.

Drzewo otoczono płotem, obok ustawiono tablicę informacyjną z opisem gatunku i parametrami drzewa.

Obwód pomnikowego dębu wynosi 587 cm, wysokość 32 m, wiek (wg Pacyniaka) ponad 400 lat.

Pomnikowy głaz w gminie Turawa (opolskie).

Jezioro Turawskie to rozległy zbiornik zaporowy na Małej Panwi o powierzchni 24 km², położony kilkanaście kilometrów na wschód od Opola. Zbiornik budowano w latach 1933 – 1939 aby umożliwić regulację poziomu wody na Odrze oraz w celach rekreacyjno – wypoczynkowych. Do usypania wału pobierano kopalinę z pobliskich wyrobisk, które po zalaniu utworzyły Jezioro Średnie i Małe (przylegają od południa do Jeziora Turawskiego). W 1936 roku, w trakcie prac przy budowie zbiornika, odnaleziono sporej wielkości głaz narzutowy. Decyzją kierownictwa budowy został on przetransportowany poza obręb jeziora. Obecnie leży pomiędzy Jeziorem Turawskim Dużym a Jeziorem Średnim, na północ od miejscowości Niwki (gmina Turawa).

GPS N 50°42′44.2″ , E 18°05′58.2″

Głaz jest łatwy do odnalezienia, ponieważ znajduje się kilka metrów od szlaków turystycznych (niebieskiego, zielonego i żółtego) poprowadzonych wzdłuż Jeziora Turawskiego.

Obwód pomnikowego eratyku wynosi 520 cm, długość 163 cm i wysokość 100 cm. Zbudowany jest z różowego granitu skandynawskiego przywleczonego w plejstocenie przez lodowiec.

Opisywany głaz jest pomnikiem przyrody nieożywionej od 2 lipca 1955 r., na jego powierzchni widoczny jest ślad po tabliczce.

08.04.2018 r. Przed kilkoma dniami regionalne serwisy podały informację o zaginięciu eratyku. Ponoć głazu nie widziano już pod koniec marca. Sprawę bada policja.