Pomniki przyrody w Henrykowie (gm. Ziębice).

Historia wsi Henryków (gm. Ziębice, pow. ząbkowicki, dolnośląskie) niemal od początku istnienia związana była z zakonem cystersów. Bracia zakonni przybyli tu w 1227 r. i kilka lat później przystąpili do budowy kościoła i klasztoru. Wieś jak i zabudowania klasztorne zostały zniszczone podczas najazdu Mongołów w 1241 r. Ok. 1270 r. powstał murowany romański klasztor. W tym samym czasie powstała pierwsza część tzw. Księgi Henrykowskiej, znajduje się w niej słynny zapis: „Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai”, uznawany za najstarsze zapisane zdanie w języku polskim. Na przestrzeni wieków zespół klasztorny był wielokrotnie niszczony i odbudowywany, zachowując elementy poprzednich stylów architektonicznych. Obecnie stanowi jedno z najokazalszych i najpiękniejszych założeń barokowych na Śląsku, w skład którego wchodzi kilkadziesiąt zabytkowych budowli.

Do zespołu klasztornego przylega rozległy park z licznymi okazami drzew pomnikowych. Część przestrzeni parkowej stanowią regularne założenia – ogród włoski, ogród opacki.

W ogrodzie opackim, obok pawilonu, rośnie jeden z najstarszych cisów pospolitych w Polsce (starsze znajdują się w Henrykowie Lubańskim i Bystrzycy k. Wlenia). Wiek tego drzewa obliczony przez C. Pacyniaka wynosi 754 lata, obwód pomnikowego okazu 340 cm, wysokość 8 metrów.

pomnikowy cis w zespole klasztornym w Henrykowiepień pomnikowego cisa w zespole klasztornym w Henrykowie

Olbrzymi dąb szypułkowy o statusie pomnika przyrody rośnie tuż za południową bramą do zespołu klasztornego. Obwód tego dębu wynosi 570 cm, wysokość 23 m.

Idąc od tego dębu w kierunku klasztoru, mijamy pień pozostały po pomnikowym wiązie szypułkowym (obwód 510 cm).

W pobliżu rośnie pomnikowy dąb szypułkowy o obwodzie 413 cm i wysokości 26 m.

Przy drugiej bramie wjazdowej na teren opactwa rośnie wiąz szypułkowy – pomnik przyrody o obwodzie 435 cm i wysokości 28 m.

pomnikowy wiąz przy bramie zespołu klasztornego w Henrykowie

Furtą znajdującą się na tyłach kościoła klasztornego można wyjść na teren rozległego parku o formie krajobrazowej. Przez park prowadzi niebieski szlak turystyczny oraz ścieżka dydaktyczna z licznymi tablicami.

Spacerując wyznaczoną trasą, mijamy po drodze 6 pomnikowych dębów szypułkowych o obwodach 410 – 480 cm.

pomnikowy dąb przy ścieżce dydaktycznej w Henrykowie

Park Złotnicki we Wrocławiu.

Kolejny wrocławski park opisywany na tym blogu znajduje się w zachodniej części stolicy Dolnego Śląska, na osiedlu Złotniki. Obszar 20 ha założenia parkowego ograniczają ulice Złotnicka, Solińska, Żwirowa oraz (od południa) tory kolejowe. Na skraju parku, przy ul. Żwirowej, stoi częściowo zniszczony pomnik ofiar I wojny światowej. Tuż obok urocza Kładka Złotnicka przerzucona nad rzeką Bystrzycą.

Drzewostan parku tworzą głównie gatunki liściaste, niemniej można tu odnaleźć kilka okazałych sosen.

Krajobraz parkowy uświetniają stawy z kładkami i niewielkie cieki wodne.

W parku znajdują się obiekty rekreacyjno – sportowe, m.in. plac zabaw dla dzieci i mini-siłownia.

Ciekawostką parku są dwa grodziska średniowieczne, zachowały się wały i suche obecnie fosy.

Pomniki przyrody w Parku Złotnickim reprezentuje grupa 8 sędziwych dębów szypułkowych. Obwody poszczególnych okazów wynoszą 350, 351, 355, 360, 365, 387, 440, 535 cm, wysokość 23 – 30 m.