Łęczyca to średniej wielkości miasto w centralnej Polsce, położone na lewym brzegu rzeki Bzura, w północno – wschodniej części województwa łódzkiego. Jest siedzibą władz miejskich, gminnych i powiatowych. W centrum miejscowości znajduje się prostokątny rynek z klasycystycznym ratuszem, otoczony kolorowymi kamienicami.
Niedaleko rynku stoi ceglany zamek z poł. XIV w. Jego mury stanowiły część systemu fortyfikacji miejskich. Część zamkowych wnętrz zaadaptowano na cele muzealne. Tematyką wystaw jest historia regionu oraz diabeł Boruta, który ponoć zamieszkuje zamkowe podziemia.
200 m na wschód od zamku znajduje się Park Miejski im. Józefa Piłsudskiego. Teren parku jest ogrodzony, wejście m.in. od ulicy 18 Stycznia.
Jedynym drzewem w parku o statusie pomnika przyrody jest dąb szypułkowy o nazwie „Kazimierz”.
Drzewo mierzy w obwodzie 338 cm, wysokość okazu 33,5 m.
Dwa pomnikowe drzewa zlokalizowane są przy kościele pw. św. Andrzeja Apostoła. Od strony ul. Panieńskiej rośnie lipa drobnolistna o obwodzie 296 cm i wysokości 31 m.
Pień posiada znaczny ubytek po obłamanym konarze.
Ciekawostką dendrologiczną jest okaz igliczni (glediczji) trójcierniowej, rosnącej przy ul. Kościelnej.
Drzewo posiada charakterystyczne, długie do 17 cm ciernie, owocem są płaskie czerwonobrązowe strąki o długości nawet 40 cm.
Obwód pomnikowej glediczji wynosi 250 cm, wysokość drzewa 29 m.
Będąc w Łęczycy należy obowiązkowo zajechać do pobliskiego Tumu (gmina Góra Świętej Małgorzaty), gdzie znajduje się jeden z najstarszych kościołów romańskich w Polsce – Archikolegiata NMP i św. Aleksego z poł. XII w. Wejście do świątyni prowadzi przez bogato rzeźbiony portal z ok. 1160 r. z tympanonem ukazującym Matkę Bożą z Dzieciątkiem i dwoma aniołami.
W następnym artykule opiszę pomnikowe drzewa w gminie wiejskiej Łęczyca.