Archiwa tagu: Świebodzice

Park Miejski w Świebodzicach.

Opublikowany przez
1

Pod koniec XIX w. (ok. 1878 r.) rodzina bogatych fabrykantów von Kramsta wybudowała w Świebodzicach pałac. Wokół budowli powstało założenie parkowe, częściowo wykorzystujące istniejący drzewostan. W późniejszym czasie pałac przeszedł w ręce władz miejskich, pełniąc funkcję siedziby burmistrza (aż do końca II wojny światowej). Po 1945 r. przechodził różne koleje losu, m.in. ulokowano tu hotel robotniczy. Obecnie zdewastowany stoi w ruinie, szpecąc ogólny wygląd Parku Miejskiego.

Park Miejski (obecna powierzchnia ok. 2,5 ha) przeszedł w ostatnim czasie rewitalizację, znajdziemy tu fontannę, siłownię, plac zabaw, amfiteatr, ładnie utrzymane alejki z ławkami.

Na terenie Parku Miejskiego znajduje się największe skupisko pomnikowych drzew w Świebodzicach. Ochroną pomnikową objęto tu 9 okazów, głównie jesionów wyniosłych. Najbardziej okazałym drzewem w parku jest pomnikowy platan klonolistny o obwodzie 427 cm.

pień pomnikowego platana - Park Miejski w Świebodzicach

W pobliżu platana rośnie pomnikowy jesion wyniosły o obwodzie 358 cm.

Przy alejce równoległej do ul. Park Miejski rośnie jesion o obwodzie 344 cm.

Kolejny pomnikowy jesion (obwód 331 cm) rośnie przy budynku Park Miejski 5.

Dwa pomnikowe jesiony (o obwodach 338 i 346 cm) rośną od strony ogródków działkowych, w pobliżu amfiteatru.

Przy alejce biegnącej wzdłuż muru rośnie okazały klon pospolity o obwodzie 341 cm.

Drugi pomnikowy klon pospolity (obwód 276 cm) rośnie obok bramy parkowej przy ul. Aleje Lipowe.

Z tego miejsca widać pomnikowy okaz jesionu rosnącego już poza obszarem parku, na terenie przychodni. Drzewo mierzy w obwodzie 394 cm.

Skupiska głazów narzutowych w Mokrzeszowie.

Opublikowany przez
Odpowiedz

Zdecydowaną większość dolnośląskich pomników przyrody nieożywionej stanowią głazy narzutowe. Zostały przywleczone przez lądolód skandynawski, który transportował materiał skalny nierzadko z terenów odległych o kilkaset kilometrów. Dużą przeszkodą dla  posuwającego się lodowca, stanowiły wyżej położone partie przedgórza Sudetów. Kilkakrotnie cofający się lodowiec, każdorazowo zrzucał transportowane eratyki, których nagromadzenia można odnaleźć na przedpolu Sudeckiego Uskoku Brzeżnego.

Rolnicy uprawiający ziemię pomiędzy Świebodzicami a Mokrzeszowem, usuwali zalegające na polach różnej wielkości kamienie i głazy, gromadząc je na skraju lasu.

Trzy skupiska największych eratyków zostały decyzją Wojewody Dolnośląskiego z 2008 r. objęte ochroną pomnikową. Lokalizację pomnikowych głazów w pobliżu Mokrzeszowa ujęto w lakonicznej formie „na skraju lasu”. Więcej informacji na ten temat, wraz z załączoną mapką, można odnaleźć w niewielkiej ale treściwej książce Edmunda Jońcy „Książański Park Krajobrazowy”. Interesujące nas skupiska głazów, znajdują się na skraju lasu, po obu stronach czerwonego szlaku turystycznego biegnącego ze Świebodzic do Mokrzeszowa. Kilka z nich odnajdziemy jeszcze przed granicą lasu, wzdłuż alei lipowo – wiązowo – dębowej.

Największe zagęszczenie dużych eratyków, znajduje przy charakterystycznym skrzyżowaniu leśnych dróg.

GPS N 50°50′48.40″ , E 16°20′37.86″

Wg E. Jońcy w najbliższej okolicy leży ok. 90 dużych głazów narzutowych o obwodach 200 – 500 cm, a największy z nich ma 530 cm obwodu. Reprezentują różne typy skał północnych : szare, różowe i czerwone granity, granitognejsy, gnejsy, porfiryty, kwarce i kwarcyty, dioryty, perydotyty itp.

Szczególnie efektownie wyglądają eratyki świeżo przełamane lub wolne od porostów. Na niektórych głazach widoczne są rysy wleczeniowe.

Posuwając się po granicy lasu odnajdziemy wiele innych skupisk większych lub mniejszych głazów narzutowych. Najlepiej poszukiwania prowadzić poza sezonem wegetacyjnym, gdy bujna roślinność podszytu nie przesłania zalegających eratyków.