Kamieniołom ryolitu na Barbarce w Wałbrzychu.

Permska działalność wulkaniczna zaznaczyła się wyraźnie w krajobrazie Gór Wałbrzyskich. Chełmiec, Trójgarb, Wołowiec stanowią przykłady stromych stożków wulkanicznych, charakterystycznych dla okolic Wałbrzycha.  Większość kulminacji budują kwaśne skały wylewne – ryolity. Na górze Barbarka w wyniku działalności kamieniołomu, odsłonięto zastygły potok lawy, chroniony jako pomnik przyrody nieożywionej.

Łom znajduje się przy niebieskim szlaku biegnącym od stacji Wałbrzych Główny w kierunku na Unisław Śląski. Po przejściu pod wiaduktem kolejowym, szlak odbija w prawo od ulicy Niepodległości, by po kilometrze dotrzeć do zwartej ściany lasu. 150 metrów dalej, po lewej stronie, ujrzymy wyrobisko nieczynnego łomu porfirów.

Ryolity występują tu w postaci dwóch pokryw lawowych o strukturze fluidalnej (potokowej), charakterystycznej dla płynącej lawy wulkanicznej. Miąższość tych skał nie przekracza 40 metrów.

Obiektami wzbogacającymi to stanowisko, są rzadkie na Dolnym Śląsku ksenolity zwane porwakami. Są to fragmenty skał wyrwane z otoczenia przez płynącą lawę ( więcej o porwakach tutaj ).

Porwaki ze zlepieńca lub piaskowca wyróżniają się na tle czerwonych porfirów.

Miejsce to nie jest w żaden sposób oznakowane jako pomnik przyrody. Szkoda, może gdyby było, nie zostałoby bezmyślnie pomazana farbą.

Pomnikowy bluszcz na murach Starego Książa

Zamek Książ znają chyba wszyscy, którzy odwiedzili kiedyś Wałbrzych. Mniej znanym obiektem są ruiny Starego Książa, znajdujące się po drugiej stronie Wąwozu Pełcznicy. Na murach tych urokliwych ruin, rośnie pomnikowy bluszcz.

Obwód pnia wynosi 82 cm, wysokość ok.12m.

Do ruin prowadzą znakowane szlaki turystyczne z Podzamcza lub z Zamku Książ. Okolice są ciekawymi miejscami spacerowymi z punktami widokowymi na wąwóz i pobliski zamek. Efekt nieco psuje silnie zanieczyszczona Pełcznica.

W bezpośrednim sąsiedztwie ruin, na stromej skarpie, rośnie kilka cisów.