Drugim pomnikiem przyrody nieożywionej w gminie Dąbrowa (pow. mogileński, kujawsko – pomorskie) po opisanym w poprzednim artykule głazie narzutowym Kamienny Dom jest Źródło św. Huberta. Wypływa ono ze wschodniego zbocza rynny Jeziora Ostrowieckiego, około 600 m na północny wschód od ośrodka wypoczynkowego w Wiktorowie. Dojazd do drogi leśnej prowadzącej do pomnikowego źródła oznakowany został drogowskazami.

GPS 52°49’23.5″N 17°51’49.7″E

W dalszą drogę leśnym duktem udajemy się kierowani następnym drogowskazem.

Po przejściu ok. 500 metrów wypatrujemy ustawionej po lewej stronie tablicy edukacyjnej z mapą i opisem geostanowiska.

Schodzimy ścieżką w dół w kierunku jeziora i po 20 metrach ujrzymy kamienną obudowę źródła w kształcie kapliczki i wypływającą z niego żółto zabarwioną wodę.

GPS 52°49’37.8″N 17°51’43.3″E

Źródło św. Huberta posiada status pomnika przyrody już od 01.04.1955 r. na mocy Komunikatu Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy w sprawie uznania za pomniki przyrody, aktualna podstawa prawna do jego ochrony to  Rozporządzenie Nr 11/91 Wojewody Bydgoskiego z dnia 1 lipca 1991 r. w sprawie uznania za pomniki przyrody tworów przyrody na terenie województwa bydgoskiego.

Woda ze źródła wypływa z wydajnością 8 litrów na minutę, zima raczej nie zamarza. Zawiera dużo żelaza, którego związki wytrącają się w cembrowinie i na dnie koryta odprowadzającego wodę.

Woda ze źródła św. Huberta nie pokonuje długiej drogi, już po ok. czterdziestu metrach wpływa do Jeziora Ostrowieckiego.

Poniżej źródła znajduje się młaka – niewielki zabagniony teren zasilany z drobnych wysięków, ze względu na położenie na wypłaszczonym terenie odpływ wody jest utrudniony.