Pomniki przyrody w gminie Węgliniec.

Gmina gmina miejsko – wiejska Węgliniec leży w północnej części powiatu zgorzeleckiego, w województwie dolnośląskim. Niemalże w całości leży na terenie Borów Dolnośląskich, lasy zajmują ok. 86 % obszaru gminy. Oprócz dwóch rezerwatów przyrody, gmina Węgliniec może się pochwalić 7 pomnikowymi drzewami.

Wielopienny buk pospolity rośnie w Ruszowie naprzeciw budynków Zgorzelecka  2 i 3.

Uchwałą nr  103/IX/15 Rady Miejskiej Węglińca z dnia 31 lipca 2015 r. zniesiono ochronę pomnikową z tego drzewa.

GPS N 51°23′31″ , E 15°10′47″

Obwód w pierśnicy wynosi 533 cm, wysokość drzewa 27 metrów. Drzewo niestety zamiera, posusz w koronie jest znaczny.

W dobrej kondycji jest dąb szypułkowy „Gniewko”, rosnący w centrum Ruszowa w pobliżu budynku Kantowicza 3.

GPS N 51°23′57″ , E 15°10′46″

Obwód okazu 420 cm, wysokość 26 metrów.

W Kościelnej Wsi, przy pawilonie handlowym usytuowanym przy szosie 296, rośnie przepiękny buk pospolity „Kmieć”.

GPS N 51°24′54″ , E 15°11′09″

Obwód okazu wynosi 490 cm, wysokość 28 metrów.

W leśnej osadzie Polana, przy posesji 22 rośnie pomnikowy dąb szypułkowy „Dzielny”.

GPS N 51°23′49″ , E 15°05′40″

Uszkodzony po odłamanym konarze pień mierzy w obwodzie 454 cm, wysokość drzewa 26 metrów.

W tej samej miejscowości, przy drodze do Gozdnicy, rośnie pomnikowy wiąz szypułkowy „Ryś” o obwodzie 340 cm i wysokości 28 m.

GPS N 51°24′05″ , E 15°05′29″

 W Zielonce, po prawej stronie drogi do Dłużyny Dolnej, rosną w odległości 150 m od siebie dwa pomnikowe dęby szypułkowe.  Pierwszy z nich to „Felek” o obwodzie 330 cm i wysokości 26 metrów.

GPS N 51°15′53″ , E 15°08′18″

Drugi pomnikowy dąb to „Józek” o pierśnicy 312 cm i wysokości 25 metrów.

GPS N 51°15′46″ , E 15°08′12″

W lesie, w pobliżu Ruszowa i Kościelnej Wsi znajduje się jeszcze jeden pomnik przyrody – stanowisko ze skamieniałościami roślinności plioceńskiej.

Skamieniałe pnie w Ogrodzie Botanicznym we Wrocławiu.

Zwykle powalone drzewo ulega powolnemu procesowi rozkładu pod wpływem warunków atmosferycznych, żerowania owadów oraz różnych mikroorganizmów, głównie grzybów i bakterii. Czasem jednak zdarza się, że zostanie ono szybko przykryte warstwą osadów (np. po powodzi) i odcięte od dopływu tlenu. W sprzyjających warunkach dochodzi wtedy do przemian chemicznych i mineralogicznych powodujących skamienienie. Proces ten zwany fosylizacją, polega na zastępowaniu materii organicznej substancją mineralną np. krzemionką (skrzemienienie, sylifikacja), węglanem wapnia (kalcytyzacja), siarczkiem żelaza (pirytazacja) lub przemianami prowadzącymi do wzrostu zawartości węgla (karbonizacja). Skamieniałe pnie drzew gatunków rosnących przed milionami lat można podziwiać tylko w kilku miejscach na Dolnym Śląsku, wspaniałe nagromadzenie tego typu szczątków znajduje się w Ogrodzie Botanicznym we Wrocławiu.

Zbiór skamieniałych pni znajdziemy w dziale Alpinarium, przed profilem geologicznym wałbrzyskich złóż węgla kamiennego. Kolekcja liczy 22 sztuki, wszystkie posiadają status pomników przyrody nieożywionej. 

Na niektórych egzemplarzach bardzo dobrze widoczna jest struktura tkankowa drewna.

Warto również przyjrzeć się samemu profilowi, w który wkomponowano odciski i odlewy fragmentów pni. Uwagę zwraca dość mocne nachylenie warstw, utrudniające eksploatację wałbrzyskich pokładów węgla.

Jeszcze jeden skamieniały pień drzewa z wymarłego rodzaju Walchia (dawniej Dadoxylon) ustawiono w dziale Arboretum, obok pomnikowego platana klonolistnego.

Okaz mierzy 3 metry wysokości przy obwodzie 210 cm.

Tu również znakomicie jest widoczna struktura tkankowa.

Ciekawostką wrocławskiego Ogrodu Botanicznego są leżące w kilku miejscach kłody czarnego dębu. Odnajdowane w pokładach żwiru liczą sobie kilka tysięcy lat i są już częściowo skamieniałe. To cenny materiał do produkcji bardzo drogich mebli.

Zainteresowanych skamieniałymi drzewami odsyłam do artykułów Pomniki przyrody w Wałbrzychu – Śródmieście oraz Pomnikowe drzewa w Szklarskiej Porębie cz. I.