Kościół Pokoju w Świdnicy powstał na mocy pokoju westfalskiego kończącego wojnę trzydziestoletnią 1618-1648 r. Zgodnie z tym porozumieniem ewangelicy mogli wznieść trzy świątynie: w Jaworze, Głogowie (budowla nie zachowała się) i Świdnicy. Pozwolenie było surowo obwarowane: kościół mógł powstać wyłącznie poza murami miasta, bez wież i dzwonnicy, tylko z nietrwałych materiałów – z drewna, piasku, słomy i gliny, ponadto budowa nie mogła przekroczyć roku. Prace budowlane przy świdnickiej świątyni ukończono w w 1657 r.

Kościół Pokoju w Świdnicy służy obecnie parafii ewangelicko-augsburskiej, zlokalizowany jest przy ul. Plac Pokoju (wejście od ul. Kościelnej) i jest udostępniony do zwiedzania.

Z zewnątrz kościół imponuje wielkością, wnętrza zachwycają zdobieniami, przepychem i kolorami.

Teren wokół kościoła zajmuje zabytkowy cmentarz. Atmosferę spokoju i refleksji budują stare nagrobki i kaplice, długowieczne cisy i oplecione bluszczem drzewa.

W drzewostanie cmentarza wyróżniają się również wiekowe lipy drobnolistne, 15 z nich uznano za pomniki przyrody. Szpaler okazałych lip towarzyszy nam od bramy do samego kościoła.

Pomnikowe lipy rosną też w bezpośrednim sąsiedztwie świątyni.

Kilka pomnikowych lip znajdziemy przy dzwonnicy.

Niezwykłą ciekawostką jest rosnący tu cedr. To rzadko spotykane w Polsce drzewo intensywnie rodzi charakterystyczne szyszki.

Na terenie przykościelnym rośnie jeszcze pomnikowy cis pospolity. Znajdziemy go na ogródku restauracji Baroccafe.