Archiwum miesiąca: grudzień 2015

Park Miejski w Legnicy.

Opublikowany przez
Odpowiedz

Położony w centrum Legnicy Park Miejski jest najstarszym i największym terenem urządzonej zieleni tym mieście. Jego powierzchnia wynosi 58 ha, rośnie w nim ok. 130 gatunków drzew i krzewów krajowych oraz egzotycznych. Park jest zróżnicowany stylistycznie: posiada cechy typowe dla założeń krajobrazowych oraz część urządzoną w charakterze ogrodu francuskiego.

Historia Parku Miejskiego sięga początków XIX w., w późniejszych latach był stopniowo poszerzany i wzbogacany o budowle ogrodowe. Nawet pobieżne opisanie wszystkich obiektów wykracza poza ramy objętościowe tego artykułu, niniejszy wpis dotyczył będzie tematu przewodniego tego bloga, czyli znajdujących się w parku pomników przyrody. Ich poznawanie rozpoczniemy w północno – wschodniej części parku, ograniczonej ulicami Powstańców Ślaskich i Jordana. Rosną tu dwa pomnikowe drzewa iglaste: sosna wejmutka i modrzew europejski.

Sosna posiada pień o obwodzie 272 cm, wysokość drzewa 25 m.

Obwód pomnikowego modrzewia wynosi 285 cm, wysokość okazu 27 metrów.

Po drugiej stronie Alei Orła Białego rośnie pomnikowy platan klonollistny o obwodzie 376 cm i wysokości 34 metry.

Idąc w kierunku teatru napotkamy okaz miłorzębu dwuklapowego o obwodzie 256 cm (wysokość 21 m).

W pobliżu rośnie pomnikowa lipa drobnolistna (obwód 340, wysokość 22 m).

Za teatrem, po prawej stronie głównej alei, rozpościera się rozległa polana z kilkoma pomnikowymi dębami, o obwodach 350 – 467 cm. Nieskrępowane obecnością innych drzew, rozwinęły wyjątkowo szerokie korony, charakterystyczne dla soliterów.

Oprócz dębów na polanie odnajdziemy pomnikowy klon zwyczajny o obwodzie 228 cm i wysokości 22 metry.

Klon jawor, w rzadkiej odmianie purpurowej, rośnie przy alei poprowadzonej korona wału nad Kaczawą. Niestety, drzewo to (obwód 277 cm, wysokość 22 m) obumiera.

Przy krańcu Alei Orła Białego rośnie pomnikowy dąb burgundzki o obwodzie 310 cm i wysokości 31 m.

W pobliżu, przy skarpie znajduje się pomnikowy wiąz szypułkowy. Drzewo posiada pień o obwodzie 263 cm, wysokość okazu 29 m.

Powyżej, przy alei, rośnie potężna topola czarna. Ten pomnik przyrody mierzy w obwodzie 470 cm (wysokość 25 m).

Jedyna w parku pomnikowa wierzba biała (obwód 470 cm) została całkowicie pozbawiona korony i w zasadzie utraciła walory pomnikowe.

W południowej części Parku Miejskiego najciekawszym drzewem jest surmia (katalpa) o obwodzie 196 cm i wysokości 13 m. W lecie zachwyca dużymi liśćmi, zimą długimi owocami w kształcie strąków.

Niedaleko amfiteatru rośnie pomnikowy klon polny o obwodzie 265 cm.

Ostatni w tym zestawieniu jest pomnikowy dąb szypułkowy, rosnący przy kanale Młynówki.

Fragment północnego założenia z pomnikowymi drzewami należący niegdyś do Parku Miejskiego, stanowi obecnie ogrodzone otoczenie budynku liceum, zainteresowanych odsyłam do artykułu „Pomnikowe drzewa przy II LO w Legnicy„.

Powierzchniowy pomnik przyrody „Bór Suchy” w gminie Brody.

Opublikowany przez
1

Sosna zwyczajna to najbardziej pospolity gatunek drzew w polskich lasach, w których zajmuje pond 60% powierzchni. Szybki przyrost, małe wymagania środowiskowe oraz duże zapotrzebowanie na jej drewno powoduje że sosna zwyczajna jest niemal „przemysłowym” gatunkiem. Sosnowe uprawy leśne mają za zadanie przede wszystkim dostarczać surowiec drzewny, przy czym optymalny wiek rębny dla sosny wynosi 80 – 120 lat. Z tego tytułu stosunkowo rzadko spotyka się stare drzewostany sosnowe, jeśli uchowały się przed piłą, to głównie w celu pozyskiwania nasion (drzewostan zachowawczy). W dzisiejszym artykule opiszę fragment wiekowego lasu sosnowego, chronionego jako powierzchniowy pomnik przyrody o nazwie „Bór Suchy”.

GPS N 51°43′51″ , E 14°44′25″

„Bór Suchy” znajdujący się pod opieką Nadleśnictwa Lubsko to wydzielony fragment oddziału 292, administracyjnie leżący w gminie Brody (pow. żarski, lubuskie). Miejsce zostało stosownie oznakowane, ustawiono kolorowe tablice dydaktyczne i informacyjne.

Przedmiotem ochrony jest 200 – letni las sosnowy o powierzchni 1.7 ha, jeden z najstarszych w Polsce. Mimo niekorzystnych warunków siedliskowych (niski poziom wód gruntowych, uboga w składniki gleba) drzewa są w niezłej kondycji, choć charakteryzują się niskim obwodem w pierśnicy.

Spora część drzew nosi charakterystyczne ślady po żywicowaniu.

Nie jest łatwo trafić do tego pomnika przyrody, leży bowiem w środku dużego kompleksu leśnego (leśnictwo Marianka, oddział 292g), z dala od dostępnych dróg dojazdowych. Zanim podejmiemy się próby jego odnalezienia, należy sobie bezwzględnie wydrukować mapę z zaznaczonymi oddziałami leśnymi. W tym samym kompleksie leśnym (2 km w linii prostej, 3 km idąc liniami oddziałowymi) znajduje się drugi powierzchniowy pomnik przyrody o nazwie „Kandelabry”, spacer pomiędzy obydwoma zajmuje 30 – 40 minut (do „Kandelabrów” łatwiej się dostać).

Warto tu również wspomnieć o „Ośmiornicy” – wiekowej, wielopiennej sośnie – pomniku przyrody opisanym w artykule „Sosna Ośmiornica przy drodze Brody – Proszów„.